Ομιλία Φώφης Γεννηματά στην εκδήλωση του Ζαππείου
Κρίση όμως στα ελληνικά σημαίνει και απόφαση.
Έχει έρθει, λοιπόν, η ώρα των αποφάσεων.
Έχει έρθει η ώρα να κάνουμε μια νέα αρχή.
Σκέφτομαι τη γενιά του 114 και του Πολυτεχνείου που βλέπουν τους αγώνες τους να εξανεμίζονται και αναμετρώνται με τα λάθη και τις επιτυχίες του χτες.
Νοιάζομαι για τη νέα γενιά της πατρίδας μας , για τα παιδιά μας που αγωνιούν και μας κοιτούν με μάτια που διεκδικούν με αβεβαιότητα το αύριο.
Συναισθάνομαι την ευθύνη της δικής μου γενιάς, της γενιάς της αλλαγής. Εμείς που ως παιδιά ζήσαμε τη δικτατορία, ως έφηβοι γοητευτήκαμε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και ζήσαμε σε μια χώρα που έδινε ευκαιρίες σ’ αυτούς που βρίσκονταν στο περιθώριο, καλούμαστε σήμερα να ενώσουμε τον κρίκο της αλλαγής με τη νέα εποχή.
Έχει έρθει η ώρα της δικής μας ευθύνης.
Ευθύνη να υπερασπιστούμε τα θετικά της ιστορικής μας διαδρομής με γνώση και μνήμη.
Ευθύνη να υπερβούμε τα αρνητικά με επίγνωση όσων οριστικά πρέπει να μείνουν στο παρελθόν.
Ευθύνη να ενώσουμε τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη, λέγοντας «ναι» στη μετεξέλιξη του κόμματος μας με σαφή προσανατολισμό και ιδεολογικό στίγμα.
Ο χώρος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού υπάρχει, είναι διάσπαρτος και αναζητά έκφραση.
Η απόφαση είναι δική μας. Θα αυτοδιαλυθούμε και θα ψάχνουμε μεταβατικές λύσεις; Θα απορροφηθούμε από άλλες πολιτικές δυνάμεις; Θα συμβάλλουμε με τις επιλογές μας στη διαμόρφωση ενός νέου δίπολου;
Θα συμμετέχουμε σε απολίτικους, ευκαιριακούς δήθεν ευρωπαϊκούς πόλους;
Εδώ και τώρα πρέπει να αποφασίσουμε.
Εδώ και τώρα να υπογράψουμε τη νέα μας ταυτότητα.
Χωρίς να διαγράψουμε το παρελθόν.
Είμαστε υπερήφανοι για
• τον εκδημοκρατισμό της Κοινωνίας και της πολιτείας,
• το Κοινωνικό Κράτος,
• το ΕΣΥ,
• τη θεμελίωση του κράτους δικαίου,
• την άνοδο του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού μέσω πολιτικών αναδιανομής,
• τη δημιουργία της μεσαίας τάξης,
• τη συμμετοχή της Ελλάδας στον πυρήνα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με την ένταξη στην ΟΝΕ,
• τα μεγάλα έργα υποδομής,
• τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις , τα ΚΕΠ, το ΑΣΕΠ, τον Καποδίστρια, τον Καλλικράτη, τη Διαύγεια και τόσα άλλα.
Αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες μας.
Είμαστε το μοναδικό κόμμα που έχει κάνει τόσο σκληρή αυτοκριτική.
Η αυτοκριτική μας, δεν πρέπει να είναι απλά μια «συγγνώμη για τα λάθη»
Δεν σκοπεύει να μας αθωώσει, αλλά να μας διορθώσει και να μας αλλάξει.
Τώρα είναι η ώρα της ρήξης με ότι μας πόνεσε.
Ρήξη με το λαϊκισμό.
Ρήξη με τον κρατισμό, τη γραφειοκρατία που θρέφει τη διαφθορά.
Ρήξη με τις πελατειακές σχέσεις, με τον κακό μας εαυτό.
Ρήξη με τη Δεξιά αλλά και μια παρωχημένη "αριστερά" με πολιτικές που θέτουν σε κίνδυνο σήμερα την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Το ΠΑΣΟΚ λύγισε γιατί διαχειρίστηκε μόνο του την κρίση.
Μια κρίση με διεθνή χαρακτηριστικά που ανέδειξε και τα προβλήματα των πολιτικών δυνάμεων του τόπου.
Που δεν πρόβλεψαν και δεν τόλμησαν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στον τρόπο οργάνωσης του κράτους, της οικονομίας και της παραγωγής έγκαιρα.
Δεν κατάφεραν να συμπράξουν ώστε να βγει η χώρα με ασφαλή βήματα από την κρίση.
Η βαθιά και συνεχιζόμενη κρίση της κοινωνίας απαιτεί από όλους μας ειλικρίνεια .
Απαιτεί να κοιτάξουμε το μέλλον ίσια στα μάτια
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η χώρα ζει μια άνευ προηγουμένου περιπέτεια.
Παραλυτική αβεβαιότητα επικρατεί με το εκκρεμές να κινείται μεταξύ GREXIT και νέου μνημονίου. Αποκαλύπτεται πλέον η «μπλόφα» της αντιμνημονιακής δημαγωγίας για εναλλακτικό δήθεν σχέδιο διαπραγμάτευσης και το έτοιμο πρόγραμμα ανασυγκρότησης.
Ο Πρωθυπουργός αποδεικνύεται άτολμος, άβουλος και αμφίθυμος στην διαχείριση του εθνικού ζητήματος, δεν έχει το δικαίωμα όμως να αποδειχτεί και μοιραίος για την Ελλάδα και τους Έλληνες!
Τα ψέματα τελείωσαν. Η συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων είναι αναγκαία ιδιαίτερα τώρα μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Η διαπραγμάτευση είναι εθνική υπόθεση, δεν αφορά μόνο την Κυβέρνηση.
Είναι ώρα ευθύνης.
Απαιτείται άμεσα με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού η ουσιαστική ενημέρωση της Βουλής και στη συνέχεια η διαμόρφωση , έστω και τώρα, ενός εθνικού πλαισίου για την τελική συμφωνία με τους εταίρους.
Σ' αυτές τις συνθήκες το ΠΑΣΟΚ προχωρεί τις διαδικασίες ανασυγκρότησης και εκλογής νέας ηγεσίας.
Με τη χώρα επί « ξηρού ακμής» και τη ψυχή και τα μάτια όλων μας στραμμένα εκεί.
Δύσκολο αλλά αναγκαίο εγχείρημα γιατί η ύπαρξη και ζωντανή παρουσία του ΠΑΣΟΚ είναι βασική παράμετρος σταθερότητας στη χώρα.
Το ΠΑΣΟΚ επιβάλλεται μέσα από την ταχεία ανασυγκρότηση του, όχι μόνο να αποφύγει τον κίνδυνο πολιτικής περιθωριοποίησης του, αλλά και να αποτελέσει τον καταλύτη Δημιουργίας ευρύτερης Δημοκρατικής Συμπαράταξης, που τόσο έχει ανάγκη η χώρα .
Φίλες και Φίλοι,
Έχουμε τη δυνατότητα να αναλάβουμε την πρωτοβουλία ανασύστασης, επανένωσης και μετεξέλιξης του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού στην πατρίδα μας.
Αυτή η πρωτοβουλία δεν μπορεί να γίνει ούτε με λογικές συγκεκαλυμμένης αυτοδιάλυσης του ΠΑΣΟΚ, ούτε με κουτοπονηριές αναπαλαίωσης ενός κλειστού κόμματος που υπό το πρόσχημα της μετεξέλιξης, θα αναζητά απλώς την ευκαιριακή διεύρυνση του.
Δεν μιλάμε για πολιτική μεταμφίεση, ούτε ρετρό ΠΑΣΟΚ αλλά για την ουσιαστική επανασύνδεση με την κοινωνική βάση και παράδοση της δημοκρατικής παράταξης.
Μας χρειάζεται η γόνιμη σύνθεση όλων των δυνάμεων από το προοδευτικό Κέντρο, την ανανεωτική αριστερά και την πολιτική οικολογία. Κυρίως όμως μας χρειάζεται όλο εκείνο το δυναμικό μιας «ανοιχτής κοινωνίας»
Το Συνέδριο μας είναι η αφετηρία για τη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ στο νέο φορέα της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας.
Μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή
Με νέα ηγεσία, με νέα συλλογικότητα.
Φίλες και Φίλοι,
Το οφείλουμε στον άνθρωπο του μόχθου. Που «κρατάει» ακόμα όρθια την Ελλάδα. Και δεν τον ανταμείβουμε με όσα αξίζει και όσα δικαιούται.
Το οφείλουμε, στον άνεργο. Με ψίχουλα δεν σβήνεις την πείνα και τη φτώχια του. Με πανηγυρισμούς, για πολύ λίγους, για «πελάτες» και «δικούς» μας, δεν διασκεδάζεις τις πραγματικές ανάγκες του. Και ακυρώνεις την αξιοπρέπεια των περισσοτέρων.
Το οφείλουμε στη μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Που «διψάει» για αλήθειες, ενώ του προσφέρονται υποκρισίες και τελικά μίζερες δικαιολογίες. Που υπέφερε τα πάνδεινα τα τελευταία χρόνια. Που στερήθηκε βασικά αγαθά. Που ταπεινώθηκε στις ξένες αυλές της Ευρώπης και του κόσμου. Και, παρόλα αυτά, επιμένει στην διεκδίκηση ρεαλιστικών λύσεων μέσα στη διεθνή κοινότητα. Μέσα στην Ευρώπη. Με ισότιμους και αξιόπιστους εταίρους. Το οφείλουμε σ’ αυτή τη μεγάλη πλειοψηφία, που περιέπεσε από τα οράματα στις αυταπάτες.
Δεν χαρίζουμε σε κανένα την έννοια του «προοδευτικού»! Δεν είμαστε ξεχασμένοι ή όψιμοι κρατιστές! Δεν απαξιώνουμε την οικονομία και τις δημιουργικές της δυνάμεις. Δεν μας τρομάζει η καινοτομία. Δεν μας φοβίζει ο ξένος, που θέλει να επενδύσει στην Ελλάδα. Δεν κυριαρχούμαστε από ξεπεσμένες ιστορικά ιδεολογίες. Δεν κατασκευάζουμε εχθρούς, ως ισοδύναμα των δικών μας αδυναμιών.
Το οφείλουμε σε όλους εμάς, που κρατήσαμε τόσα χρόνια έναν ιερό και άσβηστο όρκο: Να μην ασεβήσουμε απέναντι στην παρακαταθήκη των αγώνων των ιστορικών προσώπων της παράταξης. Να την κρατήσουμε όσο μας επιβάλλεται και πρέπει. Και να την παραδώσουμε στις νέες γενιές. Που δίνουν τους μικρούς και μεγάλους αγώνες, ως συναγωνιστές. Και όχι ως αντίπαλοι.
Μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή αναλαμβάνοντας τη δέσμευση να διατυπώσουμε ένα ΝΕΟ ΟΡΑΜΑ -ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ, ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ένα ΝΕΟ ΟΛΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ για την έξοδο από την βαθειά κρίση ( οικονομική, πολιτική, πολιτιστική κλπ ) .
Ένα σχέδιο που θα δίνει απαντήσεις για
-το έλλειμμα παραγωγής και ανταγωνιστικότητας σε συνδυασμό με την πολυπλοκότητα ίδρυσης και λειτουργίας επιχειρήσεων και τους «μηχανισμούς διαφθοράς», που επιβαρύνουν με μεγάλο κόστος την επιχειρηματική δραστηριότητα και συνάμα δημιουργούν συνθήκες , μεγάλης φοροδιαφυγής, φοροκλοπής, εισφοροδιαφυγής κλπ.
-την υψηλή και παρατεταμένη σε χρόνο ανεργία ,
-την παράνομη εκροή κεφαλαίων και πλούτου στο εξωτερικό
-το ελλιπές εκπαιδευτικό σύστημα και τις σχεδόν μηδενικές επενδύσεις ,δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, σε γνώση και έρευνα .
-το άδικο και ακατάλληλο, τουλάχιστον για τους συνεπείς φορολογούμενους και για τη σημερινή κρίση, φορολογικό σύστημα.
-την υπερχρέωση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.
-τα προβλήματα των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών ταμείων και φορέων, σε συνδυασμό με την παροχή
«πενιχρών» υπηρεσιών των οικονομικών και κοινωνικών δομών και την προβληματική δημογραφική πυραμίδα
-την υστέρηση της Δημόσιας Διοίκησης και τη μη ορθολογική διαχείριση δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών.
-την έλλειψη βιώσιμων περιφερειακών και τοπικών αναπτυξιακών προγραμμάτων
Ο απώτερος στόχος και το ζητούμενο του αναπτυξιακού μας προτύπου θα είναι:
-η βελτίωση της ποιότητας ζωής με κατάλληλες οικονομικές και κοινωνικές υποδομές,
-η μετατροπή του εκπαιδευτικού συστήματος σε μηχανή παραγωγής ολοκληρωμένων ανθρώπων και άρτιων επιστημόνων ,
-η αύξηση της εθνικής αποταμίευσης και των επενδύσεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα
-η αύξηση της εγχώριας παραγωγής και παραγωγικότητας,
-η προώθηση ανταγωνιστικών προϊόντων και υπηρεσιών στην εγχώρια και παγκόσμια αγορά,
-η πλήρης απασχόληση και η σταδιακή, διαχρονική άνοδος των εισοδημάτων και του πλούτου των νοικοκυριών
και όλα αυτά με γνώμονα
-την αποφυγή μεγάλης συσσώρευσης κεφαλαίου από μία οικονομική ολιγαρχία και υπερβολικού δανεισμού από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Σ’ αυτό το πεδίο θα πρέπει να οριοθετηθούμε διακριτά από την Συντηρητική Παράταξη είτε λέγεται ΝΔ, είτε λέγεται ΣΥΡΙΖΑ δεν είμαστε ουρά κανενός.
Για να καταρτιστεί το νέο οικονομικό και αναπτυξιακό πρόγραμμα απαιτείται, σύνθεση, εμπειρία, γνώση, δημιουργικότητα ,επινοητικότητα και φαντασία πολλών ανθρώπων, επιστημόνων και δημιουργών.
Απαιτείται συλλογικότητα.
Έχω ένα πάθος για τη συλλογικότητα. Αυτό διδάχθηκα. Και σ’ αυτή τη συλλογικότητα ωρίμασα. Συλλογικότητα με κανόνες και δημοκρατικές δεσμεύσεις. Συλλογικότητα και σε ένα κόμμα «ανοικτό» στην κοινωνία.
Κόμμα με δράσεις και συμμετοχή σε όλους τους αγώνες. Κόμμα διακριτό από την όποια συμμετοχή του στην πολιτική εξουσία.
Θέλω να επιστρέψει ο πολίτης στην κομματική ζωή. Όχι ως μια ευκαιρία βελτίωσης των ατομικών προσδοκιών του στη νομή της εξουσίας. Και θέλω το κομματικό μέλος και στέλεχος να μην εγκλωβιστεί σε μια ιδρυματική κομματική λογική.
Συλλογικότητα στην κορυφή με τον Πρόεδρο πρώτο μεταξύ ίσων και πλήρη και τακτική λειτουργία όλων των οργάνων του κόμματος. Να περάσουμε σε κάθε μέλος του κόμματος μια βασική σκέψη. «Κοίταξε να δεις τι μπορείς να κάνεις εσύ για την παράταξη». Και όχι «τι μπορεί να κάνει η παράταξη για σένα»
Θέλω τακτικότητα στα συνέδρια της παράταξης. Και όχι τη σύγκλησή τους μόνο σε περιόδους κρίσης. Οι προγραμματικές θέσεις να μην γράφονται μόνο από τους εκάστοτε Προέδρους. Ούτε από τις εκάστοτε κυβερνητικές μας ευθύνες. Θέλω συμμετοχή από όλους.
Το κάλεσμά μου, παραμονές του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, έχει ένα ξεχωριστό νόημα.
Διεκδικώ τη θέση της Προέδρου του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Και ζητώ τη στήριξή σας.
Αυτή η απόφαση δεν ήταν εύκολη. Είναι ο καρπός πολλών συζητήσεων. Με συντρόφους και φίλους. Με πρόσωπα που αγάπησα και με αγάπησαν. Άκουσα ιστορικές αφηγήσεις.
Δεν αγνόησα καμιά υπόδειξη. Δεν υποβάθμισα κανένα κίνδυνο. Προσωπικό ή συλλογικό.
Ζύγισα την πορεία μου στα δημόσια πράγματα. Δεν έπαιξα με τις λέξεις και τα ονόματα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απάλειψα από τη μνήμη μου και τη συνείδησή μου τα κορυφαία παραδείγματα στην οικογένεια, την κοινωνία και το κόμμα που μεγάλωσα.
Στο τέλος αυτής της δύσκολης πορείας και απόφασης δεν είδα τον εαυτό μου πάνω από κανέναν άλλο. Δεν θέλω περισσότερα φώτα. Θέλω περισσότερη ευθύνη. Δεν ψάχνω για μεγάλα ακροατήρια για μένα. Θέλω να διευρύνω τα μηνύματά μας.
Ναι! Διεκδικώ αυτή τη θέση. Όχι για να κλείσω τον ιστορικό κύκλο του κόμματος. Ούτε για να σφραγίσω τα λάβαρά του. Ούτε για να κληρονομήσω την ιστορία του. Ούτε για να τη μεταβιβάσω σε κάποιον τρίτο.
Διεκδικώ την ευθύνη της Προέδρου για να δουλέψουμε μαζί:
Για την Πατρίδα. Για το λαό μας. Για την παράταξή μας.
Για όλους όσους αγωνίστηκαν μαζί μας.
Για μια ελεύθερη και ανοιχτή ελληνική κοινωνία.
Για τον άνθρωπο του μόχθου, που δικαιούται μια έντιμη αμοιβή.
Για τον άνεργο που θέλει να σπάσει τα δεσμά της αναξιοπρέπειας και της ταπείνωσης.
Για τη γυναίκα, που βλέπει να βιάζεται η ελπίδα της για ισότητα.
Για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, που έζησαν μαζί μας καλές ημέρες και δεν αντέχουν άλλο τις ιδεολογικές προδοσίες.
Για όλους τους νέους που δεν βολεύονται. Ούτε «βολεύονται» τα όνειρα τους.
Θέλω να απευθύνω ένα γενικό προσκλητήριο προς όλες τις γενιές του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό το συνέδριο δεν είναι μνημόσυνο για την ηγεμονική δύναμη της Μεταπολίτευσης.
Όσο ρομαντικός μπορεί να χαρακτηριστεί όποιος στις σημερινές συνθήκες θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί μόνο του, ως έχει, να κυριαρχήσει στο χώρο τόσο αφελής κινδυνεύει να χαρακτηριστεί όποιος προτείνει την αυτοδιάλυσή του πριν καν έχει ενδείξεις ότι αυτό που θα το διαδεχτεί δεν θα είναι το ΤΙΠΟΤΑ.
Μην φοβάστε από τα μικρά προσωρινά ακροατήριά μας. Μη σας αποθαρρύνουν οι δημοσκοπήσεις.
Σήμερα οι κομματικοί δεσμοί είναι επιφανειακοί και προσωρινοί.
Οι μεγάλες όμως ιδεολογικές επιλογές παραμένουν σταθερές. Και εμείς έχουμε ταυτότητα.
Σε όλους τους χώρους της πολιτικής δράσης.
Και με το συνέδριό μας θα την ανανεώσουμε. Για την πατρίδα που αγαπάμε και το λαό μας.
Για τη Δημοκρατία, που ματώσαμε. Για τους θεσμούς που θεμελιώσαμε.
Για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα, που οργανώσαμε. Και θα τους δώσουμε νέες προοπτικές.
Μαζί με άρρηκτούς δεσμούς δημιουργίας, ευθύνης και αλληλεγγύης.
Έχουμε το χρέος να ανοίξουμε τις πόρτες και τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας.
Απευθύνουμε πρόσκληση για συστράτευση σε όλες τις δυνάμεις, που είναι υπαρκτές.
Μαζί με το ΠΑΣΟΚ που ενώνει,
Μαζί με το ΠΑΣΟΚ που αλλάζει
Που διαμορφώνει το νέο
Έχουμε χρέος και θέληση να συσπειρώσουμε ξανά τη δημοκρατική παράταξη στη βάση μιας νέας συμφωνίας.
Νέα συμφωνία ρήξης και αλλαγής.
Σας καλώ να προχωρήσουμε μαζί.
Μαζί να διασφαλίσουμε καθαρές λύσεις,
Να προασπίσουμε τις καθαρές μας αξίες,
Να θεμελιώσουμε τις νέες καθαρές σχέσεις της παράταξης.
Σας καλώ να δώσουμε τα χέρια για μια νέα αρχή.
Ξανά δυνατοί, ξανά περήφανοι.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου