Καλή εβδομάδα

Δεκαετία του 1980, Μόσχα. Χειμώνας, χαράματα, ουρά που κυκλώνει το τετράγωνο μπροστά στο παράθυρο με τα ρολλά που γίνεται η διανομή κρέατος.

Οκτώ το πρωί ανοίγει το παράθυρο, ο σταχανοβίτης διαχειριστής της διανομής κοιτάζει την ουρά και ανακοινώνει:
"Σύντροφοι, επειδή δεν έχει κρέας για όλους, οι Εβραίοι να φύγουν."
Κλείνει το παράθυρο, φεύγουν οι Εβραίοι, αραιώνει λιγουλάκι η ουρά.
Δέκα η ώρα, ξανανοίγει το παράθυρο, μια ματιά στην ουρά, ανακοίνωση:
"Σύντροφοι, επειδή δεν έχει κρέας για όλους, όσοι δεν είναι μέλη του κόμματος να φύγουν."
Κλείνει το παράθυρο, φεύγουν οι μη μέλη, αραιώνει κάπως η ουρά.

Δώδεκα η ώρα, ξανανοίγει το παράθυρο, μια ματιά στην ουρά, ανακοίνωση:
"Σύντροφοι, επειδή δεν έχει κρέας για όλους, όσοι είναι μέλη του κόμματος λιγότερο από είκοσι χρόνια να φύγουν."
Κλείνει το παράθυρο, φεύγουν κάμποσοι, αραιώνει η ουρά.
Δύο η ώρα το μεσημέρι, ξανανοίγει το παράθυρο, μια ματιά στην ουρά, ανακοίνωση:
"Σύντροφοι, επειδή δεν έχει κρέας για όλους, όσοι δεν είχαν στην οικογένειά τους νεκρούς στο μεγάλο πατριωτικό πόλεμο, να φύγουν."
Έτσι πήγαινε η μέρα, η ουρά αραίωνε. Δέκα η ώρα το βράδυ, ξανανοίγει το παράθυρο, η ουρά είναι πια καμιά εικοσαριά γέροι, ανακοίνωση:
"Σύντροφοι, επειδή δεν έχει κρέας για όλους, όσοι δεν έλαβαν μέρος στη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση να φύγουν."
Κλείνει το παράθυρο, φεύγουν όσοι ήταν να φύγουν, έχουν μείνει δυό γεροντάκια με μπαστούνια.
Μεσάνυχτα ανοίγει το παράθυρο, ο σύντροφος κομισάριος κρέατος λέει στα γεροντάκια:
"Σύντροφοι, δεν έχει κρέας."
Κλείνει το παράθυρο και τα γεροντάκια φεύγουν σιγά-σιγά. Μερικά μέτρα από το παράθυρο, λέει ο ένας:
"Σύντροφε Ιβάν Ντιμίτρεβιτς, πάντα τόλεγα πως σ´ αυτή τη χώρα οι Εβραίοι είχαν προνομιακή μεταχείριση."