του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Στο καταπράσινο, τούτη την εποχή, Πολύφυτο, πίσω και κάτω από φράγμα
Αλιάκμονα-Πολυφύτου, σ’ ένα πανέμορφο, ακατοίκητο μα όχι εγκαταλειμμένο από
τους Πολυφυτιανούς χωριό με ανακαινισμένα μικρά σπίτια με λουλουδιασμένες αυλές
και κήπους με τριανταφυλλιές, ροδιές και παλιές γέρικες μουριές, Ενορία της
Ιερής Μητρόπολης Σερβίων και Κοζάνης, και στον ιστορικό πετρόχτιστο Ι. Ναό
της Αγίας Παρασκευής, τελέσαμε
(1-6-2013) την Ακολουθία του Αρραβώνα και του Στεφανώματος (το Γάμο) δύο νέων
παιδιών, του Δημήτρη και της Ειρήνης.
Η επιλογή του Πολυφύτου για την τέλεση του μυστηρίου και για το γαμήλιο γλέντι στο σκιερό ανοιχτό καταπράσινο και περιποιημένο προαύλιο του Ι. Ναού, ήταν κοινή απόφαση των νεονύμφων.
Η επιλογή του Πολυφύτου για την τέλεση του μυστηρίου και για το γαμήλιο γλέντι στο σκιερό ανοιχτό καταπράσινο και περιποιημένο προαύλιο του Ι. Ναού, ήταν κοινή απόφαση των νεονύμφων.
Για να πάει κανείς στο
Πολύφυτο, είτε από τη
μία είτε από την άλλη όχθη της λίμνης Αλιάκμονα-Πολυφύτου διασχίζει μια μεγάλη
διαδρομή θαυμάζοντας την ομορφιά του νερού, των μικρών γραφικών κολπίσκων, του
πράσινου τοπίου όλης αυτής της λεκάνης του Αλιάκμονα με τους αδελφικά
συναπτόμενους και συνεργαζόμενους πληθυσμούς στο χωράφι, στην κτηνοτροφία, σε
όλα τα επαγγέλματα, στη μουσική, στο χορό, στην τέχνη. Πρόκειται για ένα
κοινωνικό-πολιτιστικό γίγνεσθαι, που έχει τη δυνατότητα (πνευματικά αποθέματα παιδείας υπάρχουν, η ενεργοποίησή
τους είναι το ζητούμενο)
για τη διαμόρφωση συνθετικά-διαλογικά μιας ενιαίας πρότασης κοινού βίου, αποφεύγοντας την παγίδα της έπαρσης.
Η εκκλησιαστική Ακολουθία του Αρραβώνα
και του Στεφανώματος είναι δύο υπέροχες Ακολουθίες. Τα κείμενα – (οι ευχές) που
τις συνθέτουν σε μεταφέρουν σε καταπληκτικά φυσικά ωραία περιβάλλοντα, με
πρόσωπα από την ιερή παράδοση των ιερών Γραφών και της Εκκλησίας, που όλα αυτά
μαζί ενωμένα, σαν μια ταυτότητα του κτιστού, λογικού και άλογου, κόσμου, σε
ανάγουν στην παραδείσια χώρα των εσχάτων, της ελευθερίας και της αγάπης, που ο
Θεός έπλασε για το παιδί του τον άνθρωπο, στην απόλυτη συν-υπαρκτική ενότητα
των δύο προσώπων, του άνδρα και της γυναίκας, του όλου ανθρώπου, που περιέχεται
στη φράση της Ακολουθίας ‘’στεφάνωσον αυτούς εις σάρκα μίαν’’.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου