Τα χαρ-χάλια των ημερών

Του Β.Π. Καραγιάννη

Στων ημερών τα καθιερωμένα και τ’ από χοζυν . ﷽﷽﷽κςπηγετης του ΕΛΑ ΕΛΑΣ κ.λπ. κι ενα ςκοκορας ευακιρκαρόνια ίδια της αποκριάτικης πόλεώς μας, σ’ ένα σατιρικό θεατρικό συμβάν, από το 3 που λαμβάνουν χώρα τις βραδινές ώρες, ένας από τους χορηγούς του πράγματος περιλάμβανε στα διαφημιστικά του μηνύματα την είδηση πως διαθέτει και «προφυλακτικά με δύο χαρχάλια και αρώματα». Λόγω των ημερών το έψαξα ελαφρώς το θέμα. Στην κεντρική πλατεία όπου διεξάγονται τα αποκριάτικα  πράγματα δύο αγάλματα δεσπόζουν δίπλα δίπλα.
Ενα διαρκές, ο μητροπολίτης Ιωακείμ (Αποστολίδης) πνευματικός ηγέτης του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ κ.λπ. κι ένας κόκορας ευκαιριακός από φιλεζόλ, όστις είναι ο επίσημος φετινός καρνάβαλος, τον οποίο προσκυνούν οι εορταστές κατά τον τή﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ημοικπρος μεαφοίο προκπο τα γκι ενα ςκοκορας ευακιρκαρόπο με τον  οποίο προσκυνούσαν οι Εβραίοι στην έρημο το χρυσό μοσχάρι του Ααρών όταν ανέβηκε ο Μωυσής στο Σινά να πάρει τις πλάκες με το νόμο του. Και τα δύο γλυπτά διαθέτουν εικαστικά χαρχάλια (=λειρί πετεινού στο τοπικό ιδιόλεκτο) από το σαγόνι και κάτω και φυσικά πολύ απ’ τα γόνατα πιο πάνω, κατά το τοπικό και πάλι σκωπτικό των ημερών. Τον πετεινό και το χαρχάλι του, αλλά κομμένο, το συναντούμε και σε άλλο περί των φανών τραγο=οτα﷽﷽﷽﷽﷽﷽νοπω ν λρι του φανού άπο τα γκι ενα ςκοκορας ευακιρκαύδι, στο οποίο οι μπρεμπριστές αφηγούνται το πως του το κόψαν!

Τι θέλω τελικά να πω ή μήπως τι υπονοώ; Τίποτα...