Βόμβες

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

ΣΕ τίνος τα χέρια θα σκάσει η βόμβα της οικονομίας;

ΤΟ φοβούνταν πολύ ο Κώστας Καραμανλής με τον Γιάννη Παπαθανασίου το 2009. Τελικά, λίγο ο υπερδανεισμός, λίγο το «μην πολυκουνιέσαι, μην πολυμιλάς», πρόλαβαν κι έφυγαν απ' το παράθυρο στις εκλογές εκείνης της χρονιάς.

Ο φόβος μην του σκάσει η χώρα στα χέρια έκανε τον Γιώργο Παπανδρέου να μην υιοθετήσει τις πιο ακραίες εισηγήσεις που
δέχθηκε τον Μάρτιο του 2010. Τι του έλεγαν; Του έλεγαν να πάει επιθετικά στο θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους και να τη βάλει στο τραπέζι με τους Ευρωπαίους, πριν η κρίση δανεισμού της χώρας την οδηγήσει στο ΔΝΤ. Το πρότεινε η γαλλική τράπεζα Λαζάρ που συμβούλευε την Ελλάδα και τουλάχιστον δύο κορυφαίοι υπουργοί τής τότε κυβέρνησης - όχι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Η αναδιάρθρωση χρέους, για την οποία δεν ήταν κανείς έτοιμος τότε, ήταν και το μόνο σοβαρό διαπραγματευτικό όπλο που είχαμε. Αλλά υπήρχε ο κίνδυνος να σκάσει επάνω μας, ενώ αν απειλούσαμε ότι θα τη χρησιμοποιήσουμε μονομερώς, υπήρχε ο κίνδυνος να χαρακτηριστούμε χώρα-παρίας.

ΤΟΝ Σεπτέμβριο του 2011 παραλίγο να σκάσει η χώρα στα χέρια του - τότε αντιπροέδρου και υπουργού Οικονομικών - Ευάγγελου Βενιζέλου. Η παρτίδα σώθηκε με τη φορολογία ακινήτων μέσω λογαριασμών της ΔΕΗ - μια γενναία δημοσιονομική κίνηση πολιτικής αυτοκτονίας της κυβέρνησης Παπανδρέου. Πράγματι σε δύο μήνες ο Πρωθυπουργός λεγόταν Λουκάς Παπαδήμος. Αυτός ήταν πολύ έμπειρος και πολύ συστημικός - ως πρώην διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος και αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας - για να του σκάσει η Ελλάδα στα χέρια. Αντιθέτως, είχε την τεχνογνωσία για να επιχειρήσει την ελεγχόμενη έκρηξη του χρέους διά του PSI.

ΕΚΤΟΤΕ τα πράγματα έχουν σφίξει. Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Ζανιάς έχει δει τον Χάρο με τα μάτια του. Εγινε, πάντως, γερό φίνις στα έσοδα του Μαΐου και η κατάσταση παλεύεται για τις δύο εβδομάδες που μένουν ώς τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Και μετά;

ΜΕΤΑ διαγράφονται δύο ενδεχόμενα. Το ένα ενδεχόμενο είναι μιας κυβέρνησης συνεργασίας με κυρίαρχο πόλο τη ΝΔ. Εκεί ξέρουμε τι θα γίνει. Θα τηρηθούν οι δεσμεύσεις του δεύτερου Μνημονίου και θα δοθεί σε αντάλλαγμα από την Ευρώπη ένα γερό πακέτο ανάπτυξης. Το λένε και στο Παρίσι και στο Βερολίνο - το είπε και η Ανγκελα Μέρκελ στο περιβόητο τηλεφώνημα με τον Κάρολο Παπούλια. Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι μιας κυβέρνησης της Αριστεράς με κυρίαρχο πόλο τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή δηλώνει ότι δεν δεσμεύεται από το δεύτερο Μνημόνιο και θέλει να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Στην Ευρώπη - τελευταίος το έκανε ο γάλλος υπουργός Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί - αφήνουν να εννοηθεί ότι αυτός οδηγεί εκτός ευρώ.

ΠΟΙΟΣ θα είναι ο υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ; Η αγορά αντιμετωπίζει τον Γιάννη Δραγασάκη σαν να έχει πάρει ήδη τη θέση. Είναι ένας έμπειρος και νηφάλιος πολιτικός με οικονομικές περγαμηνές από το London School of Economics και όχι μόνο. Ανήκει στη γενιά πριν από τους Τσιπραίους, αλλά τα πάει μια χαρά μαζί τους από εποχής καβγάδων με τον Αλαβάνο. Στα δικά του χέρια θα βρεθεί η ελληνική οικονομία τον Ιούνιο - εκτός αν ο ΣΥΡΙΖΑ βρει μια δικαιολογία για να μην κυβερνήσει και ξαναπάει η χώρα σε τρίτες εκλογές.