Το ρήγμα

Του Αντώνη Καρακούση

Το αποτέλεσμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής, πέραν των νέων πολιτικών συσχετισμών που απέδωσε, φανέρωσε και μια κοινωνία έντονα διχασμένη, τόσο ηλικιακά, όσο και γεωγραφικά.

Οι νέοι είχαν διαμετρικά αντίθετη συμπεριφορά από τους μεσήλικες και τους ηλικιωμένους. Στήριξαν με πάθος τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τις αντιμνημονιακές εκδοχές της εθνικιστικής ακροδεξιάς, δεν δίστασαν να αμφισβητήσουν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας ή καλύτερα να αποδεχθούν το ρίσκο μιας σύγκρουσης με την Ευρώπη.

Οι κάτοικοι των αστικών κέντρων, επίσης, ψήφισαν πολύ διαφορετικά από εκείνους της υπαίθρου. Οι ψηφοφόροι των μεγάλων παλαιών βιομηχανικών και παραγωγικών κέντρων έκαναν πιο ριζοσπαστικές επιλογές από εκείνους των ημιαστικών και αγροτικών περιοχών.

Και στην Αθήνα επίσης όσοι κατοικούν πέρα από το ποτάμι ψήφισαν πολύ διαφορετικά από εκείνους που κατοικούν στα βόρεια και νότια προάστια των Αθηνών.

Θα μπορούσε κανείς να προσεγγίσει πάμπολλα τέτοια παραδείγματα. Όλα συνηγορούν στην εκτίμηση ότι ένα φανερό ρήγμα ή καλύτερα ένα διακριτό τείχος χωρίζει πλέον την ελληνική κοινωνία. Το οποίο ορίζεται κυρίως από την οικονομική θέση του καθενός.

Η Ελλάδα μοιάζει να είναι χωρισμένη σε δυο κόσμους, στους εντός και στους εκτός των τειχών. Και είναι προφανές ότι με τέτοια ρήγματα και τέτοια τείχη, η χώρα δεν μπορεί να πάει μακριά.

Είναι απαραίτητη ανάγκη το ρήγμα να κλείσει και τα τείχη να πέσουν κατά το δυνατόν γρηγορότερα.

Γι' αυτό και δεν υπάρχει χρόνος για παιγνίδια πολιτικής.

Η χώρα πρέπει να αποκτήσει κυβέρνηση αμέσως, ώστε τη σταθεροποίηση να επιτύχει ταχέως και ακολούθως να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάσχεσης της ύφεσης.

Στο εξής δεν χωρούν καθυστερήσεις. Οι λιμνάζοντες κοινοτικοί πόροι πρέπει να ελευθερωθούν, τα ανείσπρακτα έσοδα να ανακτηθούν και η οικονομία να ελευθερωθεί από πολλά δεσμά που την κρατούν και την ακινητοποιούν.

Αν σταθεροποιηθεί η κατάσταση, ανακεφαλαιοποιηθούν οι Τράπεζες, αποκατασταθούν υποτυπωδώς οι χρηματοδοτικές λειτουργίες του τραπεζικού συστήματος και επιταχυνθούν οι αλλαγές, οι ευκαιρίες θα αποκαλυφθούν, το ενδιαφέρον θα επαυξηθεί και η χώρα θα επανεκκινηθεί.

Η πρόκληση είναι μοναδική και η ευκαιρία πιθανώς η τελευταία.

Σε άλλη περίπτωση, οι λύσεις θα έλθουν μόνο έπειτα από μεγάλες καταστροφές και ανεπιθύμητες συγκρούσεις. Τις οποίες καλόν είναι να μην τις ζήσουμε. Γιατί απλούστατα στην περίπτωση αυτή δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, παρά μόνο θύματα.