Του Γιώργου Παπακωνσταντίνου
Βαδίζουμε με ταχύτητα προς την επανάληψη μίας αχρείαστης εκλογικής αναμέτρησης με ακραία πολωτικά διλήμματα: ναι ή όχι στο ευρώ; Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ;
Και στην πόλωση αυτή συνθλίβεται η προσπάθεια άρθρωσης ενός λόγου που επιχειρεί να απαντήσει -με όρους, όμως, πραγματικότητας και όχι φαντασιακού- σε μια βασική αντίφαση στην ελληνική κοινωνία: το γεγονός ότι 8 στους 10 Ελληνες θέλουν η χώρα να παραμείνει στο ευρώ, αλλά τουλάχιστον 6 στους 10 δεν αποδέχονται τις προϋποθέσεις για να γίνει αυτό, δηλαδή τη δανειακή σύμβαση και το Μνημόνιο που τη συνοδεύει.
Η υπεύθυνη Κεντροαριστερά, την οποία εκφράζει το ΠΑΣΟΚ, πήρε επάνω της τα τελευταία δύο χρόνια τις συσσωρευμένες αμαρτίες όλης της μεταπολίτευσης, αλλά και κλήθηκε να διαχειριστεί τα επίχειρα της καταστροφικής πενταετίας της ΝΔ.
Το έκανε με τεράστιο πολιτικό κόστος, με αναπόφευκτα λάθη και κυρίως χάρη στις θυσίες των Ελλήνων. Κατάφερε να μείνει η χώρα όρθια, να συνεχίσει να χρηματοδοτείται, πέτυχε μία πρωτοφανή μείωση του ελλείμματος μαζί με μια σειρά μεταρρυθμίσεων που έπρεπε να είχαν γίνει πριν από χρόνια.
Δεν κατάφερε, όμως, να πείσει για την προοπτική αυτού του δύσκολου δρόμου, ούτε να δώσει αίσθημα δικαίου στην κοινωνία.
Σήμερα το ζητούμενο δεν είναι να πετάξουμε αυτές τις θυσίες, να γυρίσουμε εκεί που ήμασταν ή να υποσχεθούμε πράγματα που απλώς δεν γίνονται. Είναι να κάνουμε τα επόμενα βήματα που αυτές πλέον μας επιτρέπουν.
Και να βελτιώσουμε -σε ένα σαφώς πιο ευνοϊκό ευρωπαϊκό περιβάλλον- το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να κινηθούμε.
Το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη παρουσιάσει με σαφήνεια μια σειρά συγκεκριμένων και ρεαλιστικών προτάσεων σε αυτήν την κατεύθυνση: για την επιμήκυνση του χρόνου μείωσης του ελλείμματος, την αποφυγή περαιτέρω μείωσης εισοδημάτων, την αύξηση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, την ενίσχυση πολιτικών για την απασχόληση και την καταπολέμηση της ανεργίας.
Προτάσεις που αναθεωρούν τις αρνητικές πλευρές του Μνημονίου και επιτρέπουν να το υπερβούμε.
Κλειδί στην προσπάθεια αυτή είναι η ταχύτητα με την οποία υλοποιούμε τις αλλαγές που χρειάζεται η χώρα.
Μια προοδευτική απάντηση στα προβλήματα της Ελλάδας συμπεριλαμβάνει σίγουρα την προοδευτική φορολόγηση του πλούτου, την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και τον έλεγχο των δημοσίων δαπανών, με αξιολόγηση του προσωπικού και βαθιές τομές στη διοίκηση.
Περιλαμβάνει, επίσης, τη στήριξη των αδυνάτων μέσα από ένα σύστημα που χρηματοδοτεί τόσο προνοιακά μέσω επιδομάτων όσο και ανταποδοτικά μέσω του συνταξιοδοτικού συστήματος.
Την άρση των εμποδίων στο άνοιγμα και στη λειτουργία μιας επιχειρηματικής δραστηριότητας, το άνοιγμα επαγγελμάτων που δημιουργούν υψηλά κόστη στις καθημερινές συναλλαγές. Την αποτελεσματική και ταχύτερη λειτουργία της δικαιοσύνης.
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις προοδευτικές αλλαγές που χρειάζεται η χώρα και τις οποίες στήριξε και στηρίζει η υπεύθυνη Κεντροαριστερά, στην πράξη και όχι στα λόγια.
Ολα τα παραπάνω περιλαμβάνονται ήδη στους όρους δανεισμού της Ελλάδας και στο Μνημόνιο. Και όσο προχωρά η υλοποίησή του, οι όροι εκταμίευσης αφορούν όλο και περισσότερο διαρθρωτικά μέτρα, κάτι που κέρδισε η ελληνική κοινωνία με τις θυσίες της, που είναι το κύριο διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της επόμενης ελληνικής κυβέρνησης.
Πριν, λοιπόν, καταγγείλουμε το Μνημόνιο, καλό θα ήταν να το εφαρμόσουμε. Μόνο έτσι θα το υπερβούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου