Ποιοι αντιδρούν;

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Σε όσους αντιδρούν στις αλλαγές στα ΑΕΙ έχω να κάνω μια απλή ερώτηση: είναι ευχαριστημένοι με τα πανεπιστήμια που έχουμε σήμερα;

Πιστεύουν ότι κάνουν σωστά τη δουλειά τους; Οτι παράγουν καλούς επιστήμονες και επαγγελματίες; Οτι προετοιμάζουν αποτελεσματικά τα παιδιά για την κοινωνία στην οποία καλούνται να ενσωματωθούν; Οτι ξοδεύουν σωστά τα χρήματα που θέτει στη διάθεσή τους ο έλληνας φορολογούμενος;

Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αλλά και κανένα περιθώριο συζήτησης. Είναι σαν να προσπαθείς να πείσεις τον Αστερίξ ότι δεν θα του πέσει ο ουρανός στο κεφάλι.

Ποιοι όμως μπορεί να απαντούν καταφατικά σε αυτά τα ερωτήματα;

Είναι, πρώτον, οι χρήστες της παθογένειας, όσοι έχουν βολευτεί με το σύστημα (μη) λειτουργίας των πανεπιστημίων ή έχουν παραχθεί από αυτό. Ολοι όσοι δεν ξέρουν αν θα κερδίσουν, αλλά φοβούνται ότι θα χάσουν από την όποια αλλαγή.

Είναι, δεύτερον, οι πάσης φύσεως εκδοχές της παλιομοδίτικης Αριστεράς, για τις οποίες τα πανεπιστήμια αποτελούν ένα προνομιακό πεδίο διαρκούς φασαρίας. Κατά την αντίληψή τους, τα ΑΕΙ είναι χώροι διαμόρφωσης καλών αριστερών και αγανακτισμένων αγωνιστών «ενάντια» στα δεινά της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Υπάρχουν, τρίτον, και κάποιοι που αντιδρούν επειδή γενικώς αντιδρούν σε ό,τι πρόκειται να αλλάξει. Με εξέπληξαν, ας πούμε, οι ενστάσεις της Ν.Δ. για τις αλλαγές στον τρόπο διοίκησης. Αν αυτά τα λέει ένα κεντροδεξιό φιλελεύθερο κόμμα, τότε τι διαφορετικό θα έλεγε η Κομιντέρν;

Αν εξαιρέσω τους προαναφερθέντες που προφανώς θεωρούν ότι τα πανεπιστήμια στη χώρα μας είναι μια χαρά και τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει, μένει μια τεράστια πλειοψηφία ελλήνων πολιτών που διαπιστώνει καθημερινά ότι τα πανεπιστήμια που χρειάζεται η κοινωνία μας δεν έχουν καμιά σχέση με αυτά που υπάρχουν.

Μια πλειοψηφία που αντιλαμβάνεται ότι οι τεράστιες θυσίες στις οποίες υποβάλλεται ώστε να εξασφαλίσει στα παιδιά της ένα καλύτερο μέλλον δεν έχουν πραγματικό αντίκρυσμα. Και ότι τα σημερινά ΑΕΙ είναι συνήθως βιομηχανίες παραγωγής ανέργων.

Στο όνομα λοιπόν αυτής της μεγάλης πλειοψηφίας, οι αλλαγές είναι επιβεβλημένες.

Διότι είναι τεράστια υποκρισία να κόπτονται κάποιοι για την «ανεργία των νέων» και την ίδια στιγμή να μη θέλουν να αντιμετωπίσουν μία από τις βασικές αιτίες της, το ξεπερασμένο και ανεπαρκές πανεπιστημιακό σύστημα.

Πώς θα γίνει; Θα το βρουν οι αρμόδιοι - αν και θα επανέλθουμε…

Το βέβαιο είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να συνεχιστεί όπως είναι σήμερα. Κάτι που επιτέλους το συνειδητοποιούν όλοι. «Το πανεπιστήμιο που ξέρουμε δεν θα υπάρχει πια!» προανήγγειλε περίλυπος ο Αλέξης Τσίπρας.

Από το στόμα του και στου Θεού το αυτί!