από την tsaousa
"Αγαπητή Tsaousa
με λένε Σοφία και είμαι παντρεμένη με τον Νίκο 5 χρόνια.
Εδώ και καιρό, ο γάμος μας άρχισε να βάζει νερά σαν υπόγειο ψιλικατζίδικο.
Θα μου πεις, όχι που δεν θα΄βαζε, αλλά λέμε τώρα.
Καμιά φορά οι γάμοι πετυχαίνουν, κι έλεγα μήπως μου τύχαινε το λαχείο.
Τελικά μου΄τυχε ο λήγοντας, γιατί αυτό είναι ο μέσος άντρας που παντρεύεται η μέση γυναίκα: ο λήγοντας.
Ο λήγοντας ο δικός μου, εκτός που ικανοποιείται να δουλεύει σαν σκλάβος, έχει και κόλλημα με το ποδόσφαιρο.
Ένα πρόχειρο παράδειγμα: έχουμε φίλους στο σπίτι για φαγητό, αυτός όμως ξεχνιέται στη δουλειά κι έρχεται λίγο πριν φύγουν. Τους φοράει τα παλτά και πάει για ύπνο.
Άλλο: παίρνω εισιτήρια για συναυλία αλλά τη βλέπω μόνη μου στην είσοδο, γιατί περίμενα κι εκείνος ξέχασε να έρθει.
Όταν όμως έχει ποδόσφαιρο στην τηλεόραση δεν το ξεχνάει ποτέ, και γυρίζει σπίτι από νωρίς με μια αγκαλιά σουβλάκια και εικοσιπέντε μπύρες.
Επειδή δούλευα στα Stage και απολύθηκα, δεν με παίρνει να τον χωρίσω.
Εκτός αν μας πάρουν πίσω, αλλά και πάλι.
Μόνο αυτό το πρόβλημα έχουμε, η υπόλοιπη σχέση μας δουλεύει ρολόι.
'Ετσι νόμιζα δηλαδή.
Μέχρι που έκανα τη μοντερνιά να κλείσω ραντεβού σε σύμβουλο γάμου.
Τι τον ήθελα τον σύμβουλο, ο Έλληνας δεν είναι για τέτοια, τα ζευγάρια εδώ συνεννοούνται μια χαρά με τα μπινελίκια για το ποιος θα κατεβάσει τα σκουπίδια, και με τη μούγκα στα σοβαρά θέματα.
Απέχουμε πολύ από τον πολιτισμό, και για να εξελιχθούμε ως άνθρωποι, θέλουμε μια αιωνιότητα και μια μέρα.
Μην κοιτάς που γεμίζει το Μέγαρο και τα γραφεία των ψυχολόγων.
Εδώ δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι γίνεται μέσα μας, και θα καταλάβουμε την τέχνη ή την ψυχανάλυση;
'
Εκλεισα λοιπόν το ραντεβού με τον σύμβουλο γάμου, αλλά ο Νίκος μόλις του το είπα τσίνησε.
Προφανώς είναι χειρότερος από Έλληνας, αφού δεν ήθελε να πάμε ούτε για την ψευδαίσθηση του "ανήκουμε στη Δύση".
Φώναζε:
-Σοβαρολογείς; Να πάμε σε σύμβουλο γάμου για ένα ματς;
-Τριάντα ματς τον χρόνο, επί πέντε χρόνια που είμαστε μαζί, μας κάνουν 150 ματς. Επί 90 λεπτά το καθένα, μας κάνουν 13.500 λεπτά, δια 60, μας κάνουν 225 ώρες. Γι αυτές τις 225 χαμένες ώρες θα πάμε.
-Τις άλλες χιλιάδες ώρες που περάσαμε μαζί, τις ξεχνάς;
-Ποιες; Άμα αθροίσουμε τις ώρες που δουλεύεις, τις ώρες που παίζεις μπάσκετ και τις ώρες που κοιμάσαι, είμαστε μείον. Πέντε χρόνια παντρεμένοι, δεν έχουμε ζήσει ποτέ μαζί.
-Και πρέπει να δώσουμε στον σύμβουλο 100 Ευρώ, για να μου πει να μη βλέπω ματς, και να ασχολούμαι με κάτι πιο δημιουργικό μαζί σου; Δεν πάω πουθενά, αυτό το ξέρω και μόνος μου.
-Αφού το ξέρεις γιατί δεν το κάνεις;
-Τι δημιουργικό να κάνω μαζί σου ρε Σοφία; Γλυπτική, ή ντουέτο για βιολί και πιάνο; Το μόνο δημιουργικό που μπορούμε να κάνουμε μαζί, είναι να πλύνεις εσύ τα παϊδάκια κι εγώ να τα ψήσω.
Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, γαμώ τα stage μου, γαμώ.
-Τόσο ρηχός είσαι λοιπόν;
-Κι η Λούτσα ρηχή είναι, αλλά είδες τι κόσμο μαζεύει.
-Θεέ μου, 5 χρόνια κάνω τα μπάνια μου στη Λούτσα!
Επειδή ως γνήσια μικροαστή σιχαίνομαι τη Λούτσα και τον Μπίθουλα, την επόμενη νταν επτά, ήμασταν στον σύμβουλο.
Μας άρχισε τις ερωτήσεις με το καλησπέρα σας:
-Nίκο για πες μου, αν η Σοφία έφευγε ένα μεγάλο ταξίδι, τι θα ένιωθες;
-Τι θα έκανα θα σας πω. Θα έβαζα ένα τεράστιο video wall και θα έβλεπα ποδόσφαιρο μέρα-νύχτα.
-Τον ακούτε; Συναισθηματικά ψόφιος.
Ο σύμβουλος ψυχρός σαν πύθωνας, συνέχισε τις ερωτήσεις.
-Εσύ Σοφία, αν ο Νίκος έφευγε ένα μεγάλο ταξίδι, τι θα ένιωθες;
-Σιγά μη τον άφηνα να πάει ταξίδι μόνος του.
-Την ακούτε; Τσιμπούρι!
Βγήκα από το κολλάν μου.
-Έτσι ερμηνεύεις την ανάγκη μου να είμαστε μαζί;;
Ο Νίκος δεν απάντησε, και ο πύθωνας συνέχισε:
-Σοφία είσαι ερωτευμένη με τον Νίκο;
-Ε;...Είμαι.
-Εσύ Νίκο;
-Κι εγώ...κι εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί της.
Ο πύθωνας πήρε φόρα:
-Τι σας κάνει να το πιστεύετε αυτό;
-Αν κοιτάξει άλλη γυναίκα θέλω να του βγάλω τα μάτια.
-Όταν ξετινάζει την πιστωτική, δεν της λέω τίποτα.
Εκεί ο πύθωνας μας δάγκωσε:
-Κι αυτό εσείς το λέτε έρωτα;
Εγώ κι ο Νίκος ξαφνικά, άκρα του τάφου στοργή.
Ο πύθωνας του πολιτισμού συνέχισε χωρίς ανάσα:
-Τώρα θέλω να μου πείτε κάτι άλλο. Σεξουαλικά πως πάτε;
-...Σοφία θα πεις εσύ, ή να πω εγώ;
-Πες εσύ, γιατί εγώ δεν βρίσκω λόγια.
Παίρνει ένα ύφος σαν να τον κόβει στο δεξί του ο καβάλος, και απαντάει:
-Σεξουαλικά είμαστε και ναι και όχι. Πότε μου λέει ναι, πότε της λέω όχι.
-Βοηθήματα χρησιμοποιείτε;
-Τι να τα κάνουμε τα βοηθήματα; Λίγος της πέφτω;
-Δεν ξέρω, η Σοφία θα μας το πει αυτό.
Σοφία, σε ικανοποιεί απόλυτα ο Νίκος;
Τι να πω γαμώ τα stage μου γαμώ; Δεν περίμενα ότι μιά συζήτηση για το ποδόσφαιρο θα κατέληγε εκεί.
-Όταν λέτε με ικανοποιεί;…
-Για να απαντάς έτσι, μάλλον δεν σε ικανοποιεί.
-Κοιτάξτε, όχι, με ικανοποιεί.
Ο πύθωνας επέμενε:
-Σοφία πρόσεχε, αν εδώ που ήρθατε δεν πείτε την αλήθεια, δε θα μπορέσω να σας βοηθήσω.
-Τότε, δεν με ικανοποιεί.
Ο Νίκος έγινε Τούρκος, δηλαδή Μουσταφάς.
-Ώστε δεν σε ικανοποιώ!
Ο πύθωνας συνέχισε να σφίγγει:
-Πες μου εσύ τώρα Μουσταφά, η Σοφία σεξουαλικά, πληροί τις προσδοκίες σου;
-Ένα σας λέω: το αεροπλάνο Αθήνα-Θεσσαλονίκη, κάνει πιο πολλές στάσεις.
Σηκώθηκα έξαλλη και τον βούτηξα από τον γιακά.
-Γαμώ τα stage μου γαμώ, με πηδάς κάθε δυο μήνες και μιλάς;
-Ναι μωρή, κάθε δυο μήνες, γιατί είσαι κρύα σαν ψυγείο!
-Εγώ είμαι κρύα ρε κόκορα, που σε ένα λεπτό έχεις τελειώσει κι ανάβεις τσιγάρο;
-Ανάβω τσιγάρο για να ζεσταθώ!
-Ι ι ι ι ι ι ι !!!
Του πέταξα ένα αγαλματάκι του Φρόϊντ στο κεφάλι, αλλά πρόλαβε και τραβήχτηκε.
Δεν είμαι σίγουρη, γιατί πήρα την τσάντα μου κι έφυγα.
Τη νύχτα έμεινα στη μάνα μου, και από το σπίτι της σου γράφω.
Είμαι σοκαρισμένη.
Stage η δουλειά, stage και ο γάμος;
Τι γίνεται, γαμώ τα stage μου, γαμώ;
Και γιατί θέλω να γυρίσω πίσω και στα δύο;
Στο ένα πήδημα το δίμηνο για πλήρη απασχόληση, και στα 500 Ευρώ το μήνα χωρίς ένσημα;
Θέλω τα φώτα σου Tsaousa.
Αν ήμουνα Γαλλίδα τι θα έκανα;
Φιλικά,
Σοφία "
Απάντηση: Αν ήσουνα Γαλλίδα θα είχες ξεμπερδέψει κι απ΄τα δύο, σε ένα χρόνο.
Αλλά επειδή είσαι Ελληνίδα, κάνεις τη μιζέρια επιθυμία.
Μη νομίζεις, κι εγώ τα ίδια σκατά είμαι.
