Οι
κάτοικοί της είναι πρόσφυγες από το ΝΑ Πόντο της περιοχής Σεβάστειας,
όπου με την ανταλλαγή το 1922 άφησαν όλο το βιό τους και εγκαταστάθηκαν
κοντά στα Λεύκαρα Κοζάνης.
Το μέρος αυτό ήταν άγονο και χωρίς νερό. Όπως καταλαβαίνετε τα προβλήματα ήταν πολλά και δύσκολα.
Ετσι
το 1929 αποφάσισαν να κατέβουν το λόφο, κοντά στον ποταμό Αλιάκμονα και
να στήσουν το σπιτικό τους από την αρχή, κοντά στον ποταμό Αλιάκμονα.
Στις
παρυφές του λόφου είχε άφθονες πηγές με πεντακάθαρο νερό, εξ΄ού και το
όνομα Νεράιδα που έδωσε στα εγκαίνια του χωριού, ο τότε Δεσπότης Κοζάνης
Ιωακείμ εντυπωσιασμένος από το μέρος και τα πολλά νερά.
Για
την ονομασία του χωριού, υπάρχουν πολλοί μύθοι, αυτό όμως που μου αρέσει
και που τον άκουγα από τον παππού μου Θόδωρο, είναι ότι το όνομα
Νεράιδα, δόθηκε από την αγάπη των Νεραϊδιωτών για τις Νεράιδες του
ποταμού, οι οποίες όταν οι νέοι του χωριού περνούσαν από την
γέφυρα(Εδώ), τους προέτρεπαν να πέσουν στο ποτάμι για να τις
συναντήσουν.
Οι κάτοικοι με πολύ κουράγιο και βοηθώντας ο ένας
τον άλλον, έχτισαν τα σπίτια τους, άρχισαν να καλλιεργούν τα εύφορα
χωράφια, τα οποία ήταν απέναντι στο ποτάμι και να ασχολούνται με την
κτηνοτροφία.
Η ζωή τους κυλούσε ομαλά και προοδευτικά, καθώς
εκείνο τον καιρό είχαν κατασκευάσει μικρό υδραυλικό φράγμα στο ποτάμι
και με το νερό των πηγών είχαν δωρεάν ύδρευση και άρδευση.
Πέρασαν
τα χρόνια μέχρι το 1974 και η ΔΕΗ λόγω του Υδροηλεκτρικού ΥΗΣ Πολυφύτου
εξανάγκασε δια της βίας με το κλείσιμο του φράγματος τους κατοίκους να
μεταγκατασταθούν για Τρίτη φορά . Αυτή ήταν πιο οδυνηρή από τις άλλες,
διότι κομμάτιασε το χωριό. Πολλοί από τους κατοίκους εγκαταστάθηκαν στο
σημερινό λόφο της Νεράιδας, καθώς και στο Πλατύ Ημαθίας, στην
Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην Κοζάνη ενώ αρκετοί ξενιτεύτηκαν.
Η
κατάσταση ήταν δραματική, οι αποζημιώσεις ήταν πολύ μικρές και δεν
υπήρχε εργασία. Η ΔΕΗ και οι κρατικοί μηχανισμοί ήταν απόντες και οι
κάτοικοι δεν εντάχθηκαν στο καθεστώς των πληττομένων.
Από
τότε, η παρουσία του κράτους ήταν πολύ μικρή σε αντίθεση με άλλα
απαλλοτριωμένα χωριά της ΔΕΗ. Παρόλα αυτά οι κάτοικοι με το κουράγιο και
την αγάπη τους για το χωριό, κατάφεραν ο λόφος της Νεράιδας να γίνει
ένα καταπληκτικό αξιοθέατο, με πάρα πολλούς επισκέπτες κάθε χρόνο.
Περισσότερα στην σελίδα www.visitneraida.gr
Ξενοφών Βαΐζογλου
Ιστορικός Ερευνητής Νεράιδας
6 σχόλια:
Ένας κάτοικος για να είναι πληττόμενος θα πρέπει να χάσει την γη και την περιουσία που κατείχε από τους προγόνους του. Στην προκειμένη περίπτωση της Νεράιδας το κράτος χάρισε οικόπεδα σε όσους θέλανε να εγκατασταθούν στο συγκεκριμένο σημείο. Επιπλέον ο κάμπος που απλώνετε στην θέση όπου βρίσκετε σήμερα η λίμνη ανήκε σε Σερβιώτες μεγαλογεωργούς προπολεμικά και μεταπολεμικά οι οποίοι ναι εξαναγκάστηκαν σε υποχρεωτική απαλλοτρίωση από το τότε κράτος της επταετίας με πενιχρές αποζημιώσεις. Επιπλέον πάρα πολύ κάτοικοι της σημερινής Νεράιδας προσλήφτηκαν στην ΔΕΗ ως μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι και σήμερα απολαμβάνουν την ‘’πενιχρή’’ τους σύνταξη.
Πριν μερικά σε μια συζήτηση που είχα με ρατσιστή κάτοικο των Σερβίων μου είπε πως δεν έπρεπε να γίνει η ανταλλαγή, θα έπρεπε να μέναμε στον Πόντο.
Διάβασε λίγο ιστορία θα σου κάνει καλό
Έχουμε ακούσει (και ακούμε) και πολύ χειρότερα. Αλλά καλόν είναι να ξέρουμε και ποιοι τα λένε αυτά. Ασ' το μετά πάνω μου.
Η ιστορία μία φορά γράφεται και δεν παραχαράσσεται - αλλοιώνεται κυρίως στην εποχή που τα πάντα αμφισβητούνται και είναι όλα ρευστά. Δεν μπορεί ένα κείμενο να κρύβει τόσες ιστορικές ασάφειες πίσω από την λέξη ρατσισμός.
Εδώ είχε κυκλοφορήσει πρωτοσέλιδο εφημερίδας με τον τίτλο "αφγανιστανουπολις" λόγω της παρουσίας των προσφύγων στην Αθήνα
Αλλά βέβαια τώρα ποιος θα ψήφιζε μια "τουρκάλα" Ε;
Ξέχασαν γρήγορα τα χωριά της βόρειας ζωνης
Καλημέρα
Αφού είσαι βέβαιος με αυτά που γράφεις, δεν γράφεις και το ονοματάκι σου και την πηγή
Μην ντρέπεστε, δεν θα σε μαλώσουμε
Δημοσίευση σχολίου