Από την πλευρά της απελθούσης Περιφερειακής Αρχής, το πράσινο Υδρογόνο επιλέχθηκε ως κυρίαρχη απάντηση στα προβλήματα και στις προκλήσεις της μεταλιγνιτικής εποχής.Από το 2019 ανακοινώθηκαν μεγαλόπνοα έργα Υδρογόνου στην περιοχή μας, δαπανήθηκαν χρόνος και πολιτικό κεφάλαιο αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα.
Ειλικρινά αναγνωρίζω τις οραματικές προσπάθειες της Δυτικής Μακεδονίας να «μπει» δυναμικά στην οικονομία του πράσινου Υδρογόνου αλλά δεν είμαι πεπεισμένος ότι το Υδρογόνο αποτελεί σε άμεσο ή ακόμη και σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα την πλέον δόκιμη απάντηση στα κρίσιμα προβλήματα που ταλανίζουν την περιοχή μας.
Για παράδειγμα, ας δούμε το πιεστικό πρόβλημα τροφοδοσίας των συστημάτων τηλεθέρμανσηςμετά την απόσυρση των λιγνιτικών μονάδων. Ακόμη και αν καταφέρουμε ναπαράγουμε ικανές ποσότητες πράσινου Υδρογόνου,το κόστος για τον καταναλωτή τηλεθέρμανσης στην Κοζάνη ή στην Πτολεμαΐδαθα ξεπερνούσε τα 130 ευρώ/MWh (χωρίς τον ΦΠΑ), μια αύξηση της τάξης του 150%.
Επιπλέον, σε άμεσο ή μεσοπρόθεσμο χρονικόορίζοντα, δεν διαβλέπω τον τρόπο με τον οποίο η αναδυόμενηοικονομία του Υδρογόνου θα συμβάλειγρήγορα και αποτελεσματικά στο μείζον πρόβλημα της δημογραφικής συρρίκνωσηςτης Δυτικής Μακεδονίας και στηνεπιτακτική ανάγκηισχυροποίησης της ενδοπεριφερειακής παραγωγικής ικανότηταςστον πρωτογενή τομέα, στη μεταποίηση ή στην παροχή υπηρεσιών κάθε είδους.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι το πράσινο Υδρογόνο είναιπρωτίστωςελκυστικό για χρήση στη βαριά βιομηχανία, στο μεταφορικό έργο της ναυσιπλοΐας και σε βάθος 10ετίας στις αερομεταφορές.
Βέβαια, σύμφωναμε τους σχεδιασμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τις προβλέψειςτης Παγκόσμιας Επιτροπής Ενέργειας, μέχρι το 2040 θα απαιτηθείμιατεράστια εγκατεστημένηδυναμικότηταπαραγωγής πράσινου Υδρογόνου της τάξης των 900.000 MW,όταν σήμερα δεν ξεπερνά τα 500MW.
Εκ πρώτης όψεως, διαφαίνεται ιδιαίτερα ελκυστικό για τη Δυτική Μακεδονία να επενδύσει σε έναν τομέα αιχμής.Αναμφισβήτητα, ως περιφέρεια Μετάβασης, αποτελεί ελκυστική περιοχή για επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και κατ’επέκταση σε Υδρογόνο. Παράλληλα, η διέλευση του αγωγού TAP αποτελεί ένα επιπλέον πλεονέκτημα, δεδομένου ότι τα δίκτυα φυσικού αερίου αναμένεται να παίξουν καθοριστικό ρόλο στη διακίνηση πράσινου Υδρογόνου.Στην κατεύθυνση αυτή οι σχεδιαζόμενες επενδύσεις τόσο της Hellenic Hydrogen όσο και της Advent Technologies, όταν υλοποιηθούν, έχουν την δυναμική να δημιουργήσουν νέα δεδομένα για την περιοχή μας.
Δυστυχώς, τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Όπως διαχρονικά συμβαίνειμε όλες τις νέες ενεργειακές τεχνολογίες, αρχικά οι επιδοτήσεις είναι απλόχερεςκαι σχετικά εύκολα προσβάσιμες προκειμένου να δημιουργηθεί ο απαραίτητος «ζωτικός χώρος», να κινητοποιηθούν οι ερευνητικοί φορείς, οι εθνικές αρχές και η επενδυτική κοινότητα.
Σταδιακά όμωςη παγκόσμιααγορά Υδρογόνου θα ωριμάζει,τα επιδεικτικά έργα δεν θαείναι επιλέξιμα για χρηματοδότηση,οι επιδοτήσεις θα τελειώσουνκαι θα «μιλήσει» οανταγωνισμός.
Σύμφωνα με σχετικές μελέτες (International Renewable Energy Agency, Hydrogen Council/McKinsey),το σταθμισμένο κόστος παραγωγής πράσινου Υδρογόνου αναμένεται ναπέσει μακροπρόθεσμαστα επίπεδατου €1.20/kg στην Κίνα, Χιλή, Μαρόκο, Ρωσία, ΗΠΑ,Αυστραλία, Αίγυπτο, Κολομβία και Μέση Ανατολή.Στην Ευρώπηαντίθετα, το κόστος παραγωγής δεν προβλέπεται να πέσει κάτω από τα €2/kg, με αποτέλεσμα να καταλήξουμε σταδιακά σε εισαγωγείςΥδρογόνου.
Σε κάθε περίπτωση,το πράσινο Υδρογόνο θα έχει καθοριστικό ρόλο στις προκλήσειςτης Ενεργειακής Μετάβασης, αποτελεί μέρος της λύσης αλλάδεν είναι πανάκεια.Η Δυτική Μακεδονία ως περιφέρεια Μετάβασης οφείλει και πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να προετοιμάζεται κατάλληλα και στον τομέα του πράσινου Υδρογόνου, αποσαφηνίζοντας όμως τεκμηριωμένα τον ρόλο της σε μια νέα αλυσίδα αξίας παγκόσμιας εμβέλειας.
Όμως, σε αντίθεση με ομόλογες ευρωπαϊκές περιφέρειες μετάβασης, δενδιαθέτουμε ωςΔυτική ΜακεδονίαμιαεπεξεργασμένηΣτρατηγική Υδρογόνου. Δεν διαθέτουμεέναν υποτυπώδηΟδικό Χάρτη δράσεων/στόχων σε άμεσο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα και κυρίως,μιαστρατηγική με τη μέγιστη δυνατή αποδοχή απότην πλευρά των τοπικών εμπλεκόμενωνφορέων με όρους συμπληρωματικότητας και συνένωσης δυνάμεων.
Επιπλέον, η τεχνολογία τουΥδρογόνουδεν είναι διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision για να μας απασχολεί το αν θα πάρουμε την πρώτη θέση, ανθα έχουμε στη Δυτική Μακεδονία την πρώτη κοιλάδα Υδρογόνου ή το πρώτο υδρογονοκίνητο αυτοκίνητο. Έχουν και αυτά την αξία τους αλλά δεν είναι προτεραιότητες σε μια περιφέρεια με πολλάκαι πιεστικά προβλήματα.
Εν κατακλείδι, το κυρίαρχοζητούμενο δεν είναινα «προσαρμόσουμε» με το ζόρι την περιφέρειά μας στην τεχνολογία του Υδρογόνου, αλλά να προσαρμόσουμε τη νέα τεχνολογία στις πραγματικές δυνατότητες και ανάγκες της περιφέρειάςμας.
Η νέααιρετή Περιφερειακή Αρχή οφείλει και στην περίπτωση του Υδρογόνου να ιεραρχήσει προτεραιότητες, να θέσειρεαλιστικούς καιμετρήσιμους στόχους και κυρίως,να ανασκοπεί τακτικά την στρατηγική της.
Ευάγγελος Καρλόπουλος
Χημικός Μηχανικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου