Η δικαίωση των αγώνων

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Oταν διεκδικείς κάτι, έχει αξία να ξέρεις και μέχρι πότε πρέπει να το διεκδικείς. Να βάζεις δηλαδή όρια, πέρα από τα οποία να αποδέχεσαι ότι ο αγώνας σου δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα, άρα ή αλλάζεις τρόπο διεκδίκησης ή πας γι’ άλλα.

Το δημοψήφισμα του Βελβεντού, με αρκετά μικρότερη από τα αναμενόμενα συμμετοχή, κατέληξε σε μια αρνητική απάντηση σε σχέση με τη συμμετοχή στις εκλογές. Δεν γνωρίζουμε ποιες είναι οι βεβαιότητες ή οι πιθανότητες περί ανεξαρτητοποίησης πάνω στις οποίες κινούνται αυτοί που ψήφισαν όχι.

Η εμπειρία έως τώρα (περίπτωση Τσαριτσάνης επί Καποδίστρια που τελικά κατέληξε στο δήμο Ελασσόνας επί Καλλικράτη) έδειξε ότι είναι καλό οι τοπικές κοινωνίες να διεκδικούν τα αιτήματά τους συλλογικά, αλλά να θέτουν και κάποια όρια στη διεκδίκηση και να μη διστάζουν να αλλάξουν τρόπο, όταν ο αγώνας δεν φαίνεται να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Διαφορετικά, οι ευκαιρίες που χάνονται μέσα από την απομόνωση μπορεί να στοιχίσουν σε μια επόμενη φάση,

όπου ο μοχλός πίεσης για την προώθηση των τοπικών αιτημάτων δεν θα έχει την απαιτούμενη δυναμική.

Τα όρια και τα περιθώρια, λοιπόν, που τίθενται θα πρέπει να είναι εξ’ αρχής σαφή, έτσι ώστε ο αγώνας να οδηγεί κάπου και να μην αποτελεί μια εμμονική διεκδίκηση με αμφίβολη αποτελεσματικότητα.