«Ηρεμα νερά»

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Αν και είναι νωρίς ακόμη, όλα δείχνουν ότι η χώρα, μετά από μια περιπετειώδη πορεία, εισέρχεται σε «ήρεμα νερά».

Καταλύτης γι' αυτό στάθηκε η οικονομία, η οποία, άλλωστε, ήταν και η βασική αιτία που έφερε τα πάνω κάτω, όταν πριν από πέντε χρόνια βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και είχε οδηγήσει τη χώρα στο χείλος της αβύσσου.

Τώρα, η βελτίωση της οικονομίας ή καλύτερα η απομάκρυνση του κινδύνου της χρεοκοπίας «καθρεπτίζεται» στο πολιτικό σύστημα της χώρας, το οποίο δείχνει σημάδια αλλαγής και αρχίζει να ισορροπεί, χωρίς βέβαια να έχει κατασταλάξει στην τελική του μορφή.

Οι? παλαβοί της πολιτικής, οι μηδενιστές, οι ακτιβιστές και οι οπαδοί του χάους όλο και λιγοστεύουν.

Τα κόμματα -κ

υρίως αυτά- που εκπροσωπούνται στη Βουλή, γίνονται πιο θεσμικά, χωρίς να απεμπολούν τα βασικά τους χαρακτηριστικά και να αλλοιώνουν τις διαχωριστικές γραμμές τους.

Τα νέα δεδομένα θολώνουν τη γραμμή αντιπαράθεσης μνημόνιο - αντιμνημόνιο, που στα χρόνια της μεγάλης κρίσης ανέδειξαν κόμματα, χωρίς καμία ιδεολογική ταυτότητα, όπως είναι οι ΑΝΕΛ, και άλλα που στηρίχθηκαν και ανδρώθηκαν μέσα σε σύγχυση, έχοντας επενδύσει στον θυμό και στην απόγνωση των πολιτών.

Εκτός της οικονομίας, βασικός μοχλός εξισορρόπησης του πολιτικού συστήματος αποτέλεσε και η συνειδητοποίηση του κινδύνου που εγκυμονούσε η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, η οποία χρησιμοποίησε ως θερμοκήπιο το κίνημα των αγανακτισμένων.

Το ξήλωμα της οργάνωσης αλλά κυρίως τα όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας για τους στόχους και τη μορφή διάταξής της έχουν φοβίσει τους πάντες. Οι αποκαλύψεις ωθούν ήδη πολλά μέλη να παίρνουν αποστάσεις, περιφερειακά στελέχη της την εγκαταλείπουν και η αποδυνάμωση της οργάνωσης γίνεται εμφανής στις δημοσκοπήσεις, γεγονός που ηρεμεί όλο το πολιτικό φάσμα.

Την ίδια στιγμή, η εμφάνιση από το πουθενά νέων πολιτικών δυνάμεων, όπως «Το Ποτάμι», προκαλεί ανακατατάξεις και επιδρά καθοριστικά στη στρατηγική όλων των κομμάτων από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έως τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα διαπιστώνεται μια μετατόπιση στον πολιτικό λόγο προς πιο ευρωπαϊκές θέσεις, ακόμη και από κομματικά στελέχη ή σχηματισμούς που αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό τις Βρυξέλλες και όχι λίγες φορές «φλέρταραν» ακόμη και με τη δραχμή.

Είναι ενδεικτικό ότι κανένα πολιτικό κόμμα από τα εν δυνάμει κυβερνητικά δεν ενστερνίζεται τώρα θέσεις εξόδου της χώρας από το ευρώ, ούτε και μονομερείς ενέργειες περί διαγραφής του χρέους.

Το πολιτικό σύστημα αρχίζει να ισορροπεί και μαζί και η οικονομία.

Κι αυτό είναι το παρήγορο καθώς σε μια κρίσιμη φάση για τη χώρα και από τα δύο αυτά μέτωπα έρχονται αισιόδοξα μηνύματα.

Επιτέλους, οικονομία και πολιτική βρίσκουν κοινό βηματισμό.