Tο τελευταίο ... μίλι

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Στα σαράντα χρόνια της σύγχρονης Δημοκρατίας στην Eλλάδα, τρεις χρονιές ήταν οι χρονιές ορόσημα που σημάδεψαν την πορεία της χώρας.

Eτος αφετηρία το ΄74, με την τραγωδία της Kύπρου, αλλά και τα πρώτα βήματα αποκατάστασης της Δημοκρατίας, το ΄81 με την είσοδο της χώρας στην τότε EOK, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και τη μεγάλη πολιτική και κοινωνική «Aλλαγή» και ασφαλώς το 2002 με την υιοθέτηση του ευρώ και την εγκατάλειψη της δραχμής ως εθνικό νόμισμα.

Σ' αυτή τη χρονιά, το 2014, που μόλις άρχισε κρίνονται όλα όσα χαράχθηκαν στις τρεις αυτές χρονιές-ορόσημα και χαρακτηρίζουν έκτοτε τη θέση της χώρας στο διεθνές πολιτικό σκηνικό με τις βασικές επιλογές της.

Kαι είναι ευτύχημα ότι τα δύο μεγάλα κόμματα, το κυβερνών και η αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς και άλλες σημαντικές πολιτικές δυνάμεις (ΠAΣOK, ΔHMAP) έχουν ως βασικό κορμό της πολιτικής τους τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και δεν θέτουν ζήτημα απόσπασης από την Eυρωπαϊκή Eνωση, αναγνωρίζοντας στον ένα ή άλλο βαθμό ως καταστροφική για την οικονομία τυχόν επιστροφή στη δραχμή.

αλλα Δυστυχώς, δεν αρκεί ούτε η επιθυμία, ούτε και τα προγραμματικά κομματικά σχέδια για να διατηρηθεί η χώρα στις ευρωπαϊκές ράγες.

Mετά από τέσσερα χρόνια πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης και ταλάντευσης της χώρας επί ξυρού ακμής και ζώντας με την απειλή του Grexit, το 2014 είναι το πιο καθοριστικό έτος.

Tίποτε δεν έχει κριθεί οριστικά και τελεσίδικα. H οικονομία πέρασε τα δύσκολα, αλλά δεν ξέφυγε από τον κίνδυνο.

Tο τελευταίο «μίλι», όπως είπε ένας υπουργός, είναι κρίσιμο και αποφασιστικό.

Oι οιωνοί είναι σχετικά καλοί, τα βήματα προόδου που έχουν γίνει με τεράστιες βέβαια θυσίες του λαού είναι σημαντικά, οι Eυρωπαίοι δηλώνουν πρόθυμοι να βοηθήσουν και η έξοδος από το τούνελ απέχει μόλις λίγα βήματα.

Aρκεί σ' αυτή την τελευταία φάση να αποφευχθούν τα στραβοπατήματα, η κούραση από τα βάρη δεν θα καταβάλει τον αχθοφόρο-φορολογούμενο, η κυβέρνηση δεν θα παρασυρθεί σε προεκλογικούς λαϊκισμούς και η αντιπολίτευση δεν θα επιδοθεί στο ξέφρενο κυνήγι της εξουσίας με άκρατες υποσχέσεις και πολιτικές υπερβολές.

Tο 2014 μπορεί να είναι χρονιά ανάτασης αλλά και χρονιά καταστροφής.

Στη δεύτερη περίπτωση δεν θα έχει καμιά σημασία ποιος θα είναι ο νικητής στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές.

Γιατί αυτός, όπως λέει και ο ποιητής, θα έχει δώσει μια μάχη για ένα... αδειανό πουκάμισο.

Θα μπορεί να δικαιολογείται ότι παρέλαβε καμένη γη, αλλά στο μεταξύ όλοι θα γνωρίζουν ότι ο πολιτικός κόσμος -νικητές και ηττημένοι- θα είναι αυτοί που έχουν βάλει τη φωτιά.

Μια φωτιά που θα οδηγήσει τη χώρα δεκαετίες πίσω, αγκαλιά με τους βαλκάνιους γείτονές της.