Του Β. Π. Καραγιάννη
Σε γκρίζους και σκυφτούς καιρούς, σαν κατσκαβάλι
ξεδιπλωθήκαν τα πλαστικά βλέμματα φιλουρίδια
γύρω από επιχώρια “πάθηση” ...Aποκριά, Καρναβάλι
να ξαναζήσουν σαν καινούργια τα από χρόνια ίδια
Oσοι μπορούν εναποθέτουν σε δεκαήμερη κατάθεση
τ’ απόκρυφα της ψυχής τους, ταμεία άνευ πόρων
σε αμοιβαίες προσδοκίες, στη φευγαλέα άφεση
μιας νύχτας έστω μόνον εκτός όριων κι άνευ όρων!
Σαν το πολύβουο μυστικό διαχέονται οι αισθήσεις
σε λήψεις βιαστικές στα καθημερινά
διασκεδασιογόνα
παίρνουν ολιγοήμερη πρωτοβουλία οι παραισθήσεις
που κολυμπάνε και στην ύστερη της άφεσης
σταγόνα.
Πόλη παλαιών βιβλίων και πόλη των νέων χωρικών
όλους μας συν- χωνεύεις στο παλαιϊκό αγάνωτο
καζάνι
που καίει είτε σε δαδί φανών είτε σε ματιά
θηλυκών
πλην σ’ αγαπάμε κι ας μας θλίβει η ανία σου,
Kοζάνη.
(Από τα «Προλογύδρια παντός καιρού», 2003)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου