Εργαλείο!

Του Γ. Λακόπουλου

Από το Λονδίνο ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε συνοπτικά τον τρόπο με τον οποίο θα χειριστεί τα πράγματα αν γίνει πρωθυπουργός. Η λογική του είναι απλή, χωρίς περίπλοκες διατυπώσεις. Π.χ. λέει: «Πρώτη προτεραιότητα το πάγωμα μείωσης μισθών και συντάξεων και η αποκατάσταση σταδιακά του κατώτερου μισθού στα προ Μνημονίου επίπεδα». Αλλά είναι και ενδιαφέρουσα γιατί πρώτη φορά στην ιστορία κυβέρνηση υπερχρεωμένης χώρας θα λύσει το πρόβλημα του χρέους μειώνοντας τα έσοδα και αυξάνοντας τα έξοδα!

 Αλλά πιο εντυπωσιακή ήταν η απάντηση που έδωσε σε ένα απλό ερώτημα: θα επιλέξει το ευρώ ή τη δραχμή; Τι είπε; Οτι «αυτό δεν είναι ένα πραγματικό δίλημμα», καθώς «δεν είμαστε τόσο ηλίθιοι να χάσουμε ένα τόσο ισχυρό εργαλείο διαπραγμάτευσης»! Οπα! Αυτά δεν τα καταλαβαίνουμε.

Πρώτον, τι σημαίνει δεν είναι το πραγματικό δίλημμα; Δηλαδή ένα κόμμα που θέλει να κυβερνήσει δεν αντιλαμβάνεται ότι το διακύβευμα για τη χώρα αυτό ακριβώς είναι: η παραμονή στο ευρώ! Και δεν είναι θέμα επιθυμίας της χώρας, ούτε της βούλησης κάποιων άλλων. Είναι αποκλειστικά θέμα της ικανότητάς της να υπερασπιστεί τη θέση της στην ευρωζώνη; Να ανακτήσει δηλαδή και να διατηρεί διαρκώς τα κριτήρια της συμμετοχής. Αυτό γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο.

Δεύτερον, από πότε η ελληνική παρουσία στην ευρωζώνη έγινε... εργαλείο διαπραγμάτευσης και όχι στρατηγική επιλογή; Ποιο αντικείμενο θα έχει αυτή η διαπραγμάτευση; Και στην περίπτωση που αποτύχει - εφόσον είναι διαπραγμάτευση αυτό μπορεί να συμβεί - τι θα επακολουθήσει;

Αυτά, αν δεν υποδηλώνουν άγνοια και απειρία, είναι παλαιοκομματικά κόλπα. Οχι επειδή ο Τσίπρας ανήκει στο «λόμπι της δραχμής», κατά τις βλακώδεις κατηγορίες της ΝΔ. Αλλά γιατί πιστεύει ότι η συμμετοχή στην ευρωζώνη υπόκειται στις επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης. Ή ότι μπορεί να μπαίνει στο τραπέζι σαν το «πιστόλι» του Παπανδρέου.

Δεν αντιλαμβάνεται δηλαδή τη γεωπολιτική διάσταση της ελληνικής συμμετοχής στην ευρωζώνη. Τι σημαίνει για τη χώρα μια θέση στο τραπέζι του Eurogroup. Για την Ελλάδα το ευρώ είναι - πρέπει να είναι - δεδομένο, όχι ζητούμενο. Εθνική ανάγκη, όχι «εργαλείο» των κυβερνήσεων. Είναι πέρα από κάθε διαπραγμάτευση. Και δεν προσφέρεται για μπλόφες.

Με αυτές τις προσεγγίσεις είναι προφανές γιατί ο Αλέξης δεν αντιλαμβάνεται ούτε και τι συμβαίνει στην Κύπρο και ζητάει ευθύνες από τον... Σαμαρά! Οι θεωρίες του για το ευρώ είναι όπως θα έλεγε ο άγγλος συγγραφέας Σάμιουελ Τζόνσον: «Απλές και πρωτότυπες, αλλά το μέρος τους που είναι απλό δεν είναι πρωτότυπο και το μέρος τους που είναι πρωτότυπο δεν είναι απλό».