ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Τῆς Ὀρθοδοξίας) – 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ  A΄  ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(τῆς  Ὀρθοδοξίας)

(Ἰω. 1, 44-52)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ ἀποτελεῖ γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας μεγάλη καὶ λαμπρὴ ἑορτή. Εἶναι ἡ δική της ἑορτή,  ἐφ’ ὅσον φέρει καὶ τὸ ὄνομά της: Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας.

Γιὰ ὅλους ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους ἡ ἑορτὴ αὐτὴ ἔχει μεγάλη σημασία, διότι μᾶς βοηθεῖ νὰ κατανοήσουμε καλύτερα τὴν ταυτότητά μας. Νὰ γνωρίσουμε δηλαδὴ βαθύτερα ποιὰ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη μας, καὶ τὶ σημαίνει γιὰ μᾶς νὰ λεγόμαστε καὶ νὰ εἴμαστε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί.

Χρειάζεται νὰ ποῦμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὅτι ἕνα βασικὸ γνώρισμα τῆς Ὀρθοδοξίας, μεταξὺ τῶν ἄλλων, εἶναι ἡ ἐμπειρία. Γιὰ νὰ πιστέψουμε δηλαδὴ καὶ νὰ εἴμαστε ζωντανὰ μέλη στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χρειάζεται ὁπωσήποτε νὰ ἔχουμε προσωπικὴ ἐμπειρία γιὰ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο. Νὰ τὸν συναντήσουμε καὶ νὰ γνωρισθοῦμε μαζί του. Νὰ ζήσουμε τὴ ζωή του. Ἐννοοῦμε μ’ αὐτὸ τὴν ἐμπειρία ἐκείνη ποὺ εἶχαν ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ μᾶς τὸ διδάσκει ἡ ἱστορία. Καὶ στὴν ἱστορία αὐτὴ ἀνήκει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην εὐαγγέλιο.

Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης περιγράφει τὶς συναντήσεις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ δύο ἀπὸ τοὺς μαθητές του, τὸν Φίλιππο καὶ τὸν Ναθαναήλ. Ὅλα τὰ ἐπὶ μέρους περιστατικὰ τῶν συναντήσεων μᾶς δείχνουν ὅτι οἱ δύο Ἰσραηλίτες ἔγιναν μαθηταὶ καὶ ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ πρῶτα ἀπέκτησαν τὴν ἐμπειρία τῆς παρουσίας του στὸν κόσμο μας. Ἀφοῦ δηλαδὴ τὸν γνώρισαν προσωπικὰ καὶ ἔλαβαν πεῖρα γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι.

Ὁ πρῶτος ἀπὸ τοὺς δύο, ὁ Φίλιππος, μετὰ ἀπὸ τὴν συνάντησή του μὲ τὸν Χριστό καὶ τὴν γνωριμία μαζί του, ἀκούει τὴν πρόσκληση Ἐκείνου ποὺ τοῦ λέγει, «Ἀκολούθησέ με». Ἔχοντας λοιπόν τὴν ἐμπειρία τῆς γνωριμίας μὲ τὸν Ἰησοῦ, τὸν ἀκολουθεῖ. Αὐτὴ τὴν ἐμπειρία τὴν ἀξιοποιεῖ ὕστερα γιὰ νὰ συνδέση καὶ ἄλλους ἀνθρώπους μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ πρῶτον ἀπ’ ὅλους σκέπτεται τὸν φίλο του τὸν Ναθαναήλ. Μετὰ τὴν κλήση του συναντᾶ τὸν Ναθαναὴλ καὶ τοῦ ἀναγγέλλει ὅτι ὁ Μεσσίας, ποὺ προανήγγειλαν οἱ προφῆτες, εὑρίσκεται κοντά τους. Καὶ γιὰ νὰ τὸν πείση προβάλλει τὴν προσωπική του ἐμπειρία λέγοντας ὅτι, «εὑρήκαμεν» τὸν Μεσσία· εἶναι ὁ γυιὸς τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ.

Ὁ Ναθαναὴλ ὅμως δὲν ἔχει ἀκόμη τὴν ἐμπειρία, ἐπειδὴ δὲν ἔχει συναντηθῆ μὲ τὸν Χριστό. Γι αὐτὸ ἀντιμετωπίζει τὴν ἀναγγελία τοῦ φίλου του μὲ δυσπιστία. Στηριγμένος στὴ λογική του καὶ στὶς πληροφορίες ποὺ ἔχει γιὰ τοῦς ἀνθρώπους τῆς Ναζαρέτ, ἀπαντᾶ: «Ἀπὸ τὴν Ναζαρέτ εἶναι δυνατὸν νὰ προέρχεται κάτι καλό;». Ἀλλὰ ὁ Φίλιππος, ποὺ τὸν ἀκούει, ἐπιμένει νὰ ὁμιλῆ μὲ θαυμασμὸ γιὰ τὸν Ἰησοῦ. Δὲν χρησιμοποιεῖ ὅμως λογικὰ ἐπιχειρήματα. Πάλι καταφεύγει στὴν ἐμπειρία. Προσκαλεῖ τὸν Ναθαναὴλ νὰ ἀποκτήση κι ἐκεῖνος τὴν ἐμπειρία. Νὰ γνωρίση προσωπικὰ τὸν Χριστό. Αὐτὸ τὸ νόημα ἔχει ὁ λόγος ποὺ τοῦ ἀπευθύνει, «Ἔρχου καὶ ἴδε».

Ὁ Ναθαναὴλ ἔχει καλὴ προαίρεση, ἀγαθὴ διάθεση. Γι αὐτὸν τὸν λόγο σπεύδει νὰ συναντήση τὸν Ἰησοῦ. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς πάλι, βλέποντας τὴν καθαρότητα τῆς καρδίας του, τὸν ὑποδέχεται μὲ μία ἀποκάλυψη: «Νὰ ἕνας ἀληθινὸς Ἰσραηλίτης, στὸν ὁποῖο δὲν ὑπάρχει δόλος». Καὶ ὁ Ναθαναὴλ ἐρωτᾶ μὲ ἐκπληξη: «Ἀπὸ ποῦ μὲ γνωρίζεις;». Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἁπλῆ, ἀλλὰ καὶ ἀποκαλυπτική: «Πρὶν σὲ φωνάξη ὁ Φίλιππος σὲ εἶδα νὰ εἶσαι κάτω ἀπὸ τὴν συκιά». Ἐκεῖ δηλαδὴ ποὺ μελετοῦσες τὶς Ἅγιες Γραφὲς καὶ ἀναζητοῦσες νὰ μάθης γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία.

Αὐτὴ ἡ σύντομη συνάντηση καὶ συνομιλία ἦταν ἀρκετὴ νὰ χαρίση στὸν Ναθανὴλ τὴν προσωπικὴ ἐμπειρία, ποὺ τὸν ὁδήγησε αὐθόρμητα νὰ ὁμολογήση ὅτι αὐτὸς ποὺ βρίσκεται μπροστά του εἶναι πράγματι ὁ Μεσσίας. «Διδάσκαλε, ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ». Καὶ ὁ Χριστὸς τοῦ ἀποκρίθηκε, δίνοντας του καὶ μία ὑπόσχεση: «Ἐπειδὴ σοῦ εἶπα ὅτι σὲ εἶδα κάτω ἀπὸ τὴ συκιά, πιστεύεις; Θὰ ἰδῆς μεγαλύτερα πράγματα ἀπὸ αὐτά». Καὶ πρόσθεσε: «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ἀπὸ τώρα θὰ βλέπετε τὸν οὐρανὸ ἀνοιγμένο καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ νὰ ἀνεβαίνουν καὶ νὰ κατεβαίνουν πρὸς τὸν Υἱὸν τοῦ ἄνθρώπου».

Ἔτσι ὁλοκληρώθηκε ἡ συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τοὺς δύο μαθητές του. Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο καταγράφηκε καὶ ἔμεινε στὴν ἱστορία ἡ ἐμπειρία ποὺ ἀπέκτησαν ὁ Φίλιππος καὶ ὁ Ναθαναήλ, γιὰ νὰ γίνουν μαθηταὶ καὶ ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὴ τὴν ἐμπειρία ἀπέκτησαν ὅλοι οἱ ἅγιοι σ’ ὅλους τοὺς μετέπειτα αἰώνες, ποὺ ἐζησαν κοντὰ στὸ Χριστό μέσα στὴν Ἐκκλησία.

Αὐτὴ τὴν ἴδια ἐμπειρία καλούμαστε νὰ ἔχουμε καὶ ἐμεῖς, οἱ σύγχρονοι χριστιανοί, συμμετέχοντας ἐνεργὰ στὴ ζωὴ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκησίας καὶ μὲ καλὴ προετοιμασία στὰ ἅγια Μυστήρια. Στὴν Ἐκκλησία εἶναι πάντοτε παρὼν ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ἡ Κεφαλή της. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας». Γι αὐτὸ ἡ συνειδητὴ ζωὴ μέσα στὴν Ἐκκλησία μὲ τὸν τακτικὸ ἐκκλησιασμὸ, τὴν προσευχή, τὴ νηστεία, τὴν ἐξομολόγηση, τὴν θεία Κοινωνία ἀποτελεῖ τὸν καλύτερο τρόπο νὰ ἀποκτήσουμε καὶ νὰ διατηρήσουμε τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐμπειρία, ποὺ δείχνει τὴν Ὀρθόδοξη ταυτότητά μας, δηλαδή τὶ σημαίνει ἀληθινὰ νὰ εἴμαστε Ὀρθόδοξοι. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως