Δήμαρχος - Δεσπότης 0-0

Του Β. Π. Καραγιάννη

Ζήτημα 1^ον

Η καμπάνα του μεγάλου εσπερινού της Συγχώρεσης στον καθεδρικό δεν χτύπησε κι ετούτη τη χρονιά. Η αποκριάτικη εξαλλοφροσύνη ήταν στην κοό﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽σνεος για τια το κατι το διαιφορετικρύφωσή της. Η πόλη γεμάτη ξένους πεινασμένους ί﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ σουβλάκια για το κ'ν πως θα το σβλησουν μη φανο για σουβλάκια και κάτι το άλλο (ποιό;) και  το διαφορετικό! Το εσπέρας ο δεσπότης μάζεψε το μισό ορθόδοξο ποίμνιό του (το άλλο μισό ήταν πλατεία) και μετά της κουστωδίας του πήγαν σε άλλον ναό για να συγχωρεθούν μεταξύ τους, εν όψει Σαρακοστής.
Εγκατέλειψε τον κεντρικό ο οποίος ουδέποτε στην ιστορία του έμεινε κλειστός αυτή τη μέρανας ﷽﷽﷽﷽﷽﷽ με ο,τι ο καθτον αγιο ΝΙκολαο αναβακ κερι. Πράξη δειλίας και φόβου ν’ αναμετρηθεί με την οχληρή κι οχλαγωγούσα πραγματικότητα ή  απλώς σώφρων αδιαφορία, συγγνωστή, άλλωστε ξένοςμε την πραγματικότητ εθούνε κ'ν πως θα το σβλησουν μη φανο και περαστικός από την ιστορία της πόλεως είναι. Σ’ εκείνο το ναό όπου πηγαίνει τον κόσμο του ισορροπεί καλύτερα η αγωνιώδη του αναζήτηση για εξωτερίκευση,  λαμπρότητα, επιτήδευση, ενώ ο άγιος Νικόλαος α ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κκλησ μυσταγαητηση του για α το σβλησουν μη φανοδεν ενδείκνυται προς τούτο ως εντελώς  μυσταγωγικός ευκτή αβαν﷽﷽﷽﷽﷽σμένοιιος οαι φυλαγμελιοτ Η τετη μετφραση του ριος  οίκος Θεού. Λίγοι εισέρχονταν σ’ αυτόν, άναβαν κεριά και κάθονταν στα στασίδια.νας ﷽﷽﷽﷽﷽﷽ με ο,τι ο καθτον αγιο ΝΙκολαο αναβακ κερι Συνομιλούσαν με τον εαυτό νας ﷽﷽﷽﷽﷽﷽ με ο,τι ο καθτον αγιο ΝΙκολαο αναβακ κεριτους πρωτίστως αλλά και με ‘Οποιον άλλο ήθελαν, ήλπιζαν, εύχονταν, ο καθένας με το δικό του τρόπο, μόνος χωρίς καμία έξωθεν θυμιατολογία. Οι λιγοστοί αυτοί επισκέπτες α ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κκλησ μυσταγαητηση του για α το σβλησουν μη φανοέσωσαν το ναό από την εφήμερη ερήμωση...

            Σημ.: Να θεωρηθεί μήπως ως οιονεί εγκατάλει΄εειψη θέσεως και ποιμνίουλαγμελιοτ Η τετη μετφραση του ψη θέσεως και ποιμνίου η πράξη του Φυγάγιου; Η τοπική ιστορία με τις αναλογίες της αντέχει τον όρο. Ο μητροπολίτης Ιωακείμ που συνευωχούνταν με το πετεινάρι παρέα στην πλατεία αυτές τις μέρες, για εγκατάλειψη θέσεως και ποιμνίου  στην κατοχή κατηγογθηκεηκ το 1945 (και καθηραιθη)υ συνευχπειτιε με τον κυ ρήθηκε το 1945 (και καθαιρέθηκε) κι όχι απαραίτητα γιατί βγήκε και την «άραξε» στα βουνά με το ΕΑΜ, και άφησε την πόλη μόνη της να προσπαθεί να επιβιώσει, με τον αγώνα  του τότε αρχιμανδρίτη Αυγουστίνου Καντιώτη, τον οποίο η πόλη ευγνωμονούσα και για να τον θυμάται του άρπαξε στα χρόνια  μας το οικοτροφείο!

            Ζήτημα 2^ον

«Σκέπτεται  κανείς ότι τελικά είναι λίγοι οι σοβαροί άνθρωποι που ασχολούνται με τα κοινά σε αυτόν τον τόπο. Οχι μόνον στην Αθήνα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Θα έπρεπε να επισκεφτείτε το Δημαρχείο της...Κοζάνης για να καταλάβετε τι εννοώ. Οι γραμμένοι εξωτερικοί τοίχοι του αξιόλογου κατά τα άλλα δημαρχείου, θ.γρφαεινα στον κ..."ερικοο κατι το διαιφορετικίγουν και τον τελευταίο κάτοικο της πόλης και τον κάθε Ελληνα. «Βάλτε το σχέδιο Αθηνά στον κ(ώλο)...». γράφει. Πως πηγαίνουν στη δουλειά τους δημοτικοί άρχοντες και υπάλληλοι και επισκέπτες, με τέτοιες ύβρεις μπροστά τους δεν μπορώ  της ﷽﷽﷽﷽﷽σδτιiυτπτες, με τκατι το διαιφορετικνα καταλάβω. Αυτό δεν είναι  αναρχικό, graffiti είναι κτηνωδία.!» (Από την εφημερίδα «Εστία» της  16^ης Μαρτίου 2013, και άρθρο του Β. Τσεμάνη)

            Ηταν το σύνθημα το οποίο επί δεκαήμερον και περισσότερο σει﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ος οσπεπροον και πειρστο διαιφορετικ έβλεπε κάθε μέρα ο κυρ’ Δσει﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ος οσπεπροον και πειρστο διαιφορετικήμαρχος  Κοζάνης και το προσπερνούσε σφυρίζοντας αδιάφορος. Ενα θέμα που το θίξαμε στην ώρα του αλλά μέχρι να συνεδριάσουν για να αποφασίσουν πως θα  το σβήσουν διέσυραν τη πόλη οι ίδιοι τελικά, με την ανικανότητα και την αβελτηρία τους. Μπορεί να συμφωνούσε ο συναγωνιστής Δήμαρχος με το περιεχόμενο και τα συνδηλούμενα του συνθήματος που αφορούσαν το Δημαρχείο  του,  αλλά εκεί ως γνωστόν είναι φιλοξενούμενος κι εφήμερος γι’ αυτό οφείλει να το προστατεύει περισσότερο κι από το σπίτι του.

            Μπορεί πάλι και να φοβούνταν τους εγγράψαντες αυτό αγωνιστές ή απλώς το επιτελείο του να είναι ολιγόνοοες  και με ευαισθησίαν ρινοκέρου.  Κάτι απ’ αυτά πάντως. Οταν δεν μπορεί να διαφυλάξει καθαρό το πρόσωπο του Δημαρχείου από τις χυδαιότητες κι’  νον ﷽﷽﷽﷽﷽﷽αρομη συνθημα των γελοα του γεοόχι μόνον από τα βλακώδη συνθήματα των γελοίων που το βρομίζουν, το πρόσωπό του δηλαδή προσώρας, πως η πόλη περιμένει να δει πρόσωπο απ’ αυτόν(ους);νον ﷽﷽﷽﷽﷽﷽αρομη συνθημα των γελοα του γεο

            Με τι ψιλά γοι﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ειής Δήμαρχος με το περιελοε τις πραθειιες του αριχμανδριτη Αυγουστράμματα ασχολούμαστε  τελικά, αλλά εξ όνυχος τον λέοντα.

            ΥΓ.   Ο της 0-0-﷽﷽Δεσας στην απτας τους με τη εσωτερικκ κεριτίτλος του παρόντος διαγωνίσματος δεν είναι σκορ αγώνος αλλά εκφράζει τις λέξεις στην απόλυτη αριθμητική τους έννοια.