«Le chaos» στα ελληνικά

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Στο γαλλικό κοινό τουλάχιστον πιστοποιήθηκε ότι το «Χάος» είναι ελληνική λέξη. Κι αν οι Γάλλοι τρομάζουν από το δικό τους «Le chaos» πρέπει να 'ρθούν στην Ελλάδα να δουν το αυθεντικό χάος. Οχι μόνο το οικονομικό, ούτε μόνο το πολιτικό, αλλά και το ψυχολογικό. Αυτή η διετία της βίαιης ωρίμανσης τα άλλαξε όλα. Δεν υπάρχει κάτι σταθερό να πατήσει κάποιος. Αρκεί να σκεφθούμε ότι ακόμη και οι πιο σίγουροι για το μέλλον τους άνθρωποι στον κόσμο, δηλαδή οι Ελληνες δημόσιοι υπάλληλοι, αντιμετωπίζουν τον εφιάλτη της ανεργίας.

Δεν ήταν όλοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ που έκαναν τα επεισόδια στην Θεσσαλονίκη, άσχετα αν το συνονθύλευμα της θολής αριστεράς δίνει την ιδεολογική μουτσούνα σε βίαιες και αήθεις εκδηλώσεις.

Εκτός των «μαύρων επαναστατών» υπήρχαν απλοί άνθρωποι, οι οποίοι διαμορφώνουν άποψη από απλοϊκά media και η κοσμοθεωρία τους είναι ένα αμάλγαμα ακροδεξιών και ακροαριστερών ιδεών. Ξεκόβουν επιχειρήματα από τις εκπομπές του κ. Λάκη Λαζόπουλου, ο οποίος έχει ξεκόψει φράσεις από τα δελτία ειδήσεων, και τα οποία τις έχουν ξεκόψει από ομιλίες με λιγότερο ή περισσότερο ολοκληρωμένο πολιτικό σκεπτικό. Ετσι χτίζουν συνωμοσίες, σύμφωνα με τις οποίες υπάρχουν προδότες οι οποίοι είναι οι ένοχοι για τη δύσκολη οικονομική κατάσταση που βιώνουν. Εχουν άδικο αλλά είναι και δικαιολογημένοι. Κανείς δεν τους εξηγεί· όλοι κραυγάζουν. Ακόμη και στις σοβαρές τοποθετήσεις πλεονάζουν τα επίθετα και λείπουν τα ουσιαστικά. Επίθετα που παράγουν περισσότερα επίθετα σε βάρος των επιχειρημάτων και φτάσαμε να ακούγεται η λέξη «γομάρια» στη Βουλή, άσχετα αν ατέχνως προσπάθησε να τη δικαιολογήσει ο κ. Καρατζαφέρης εξηγώντας ότι είναι ζώα μεν, αλλά με φορτίο.

Είναι δύσκολο να ζητήσει κάποιος ψυχραιμία σε μια κατάσταση που τα πάντα στροβιλίζονται, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Πάντα υπάρχουν χειρότερα απ' αυτά που ζούμε και δυστυχώς τα τελευταία χρόνια τα πετυχαίνουμε όλα. Πρέπει να ανακοπεί ο δρόμος προς τις κοινωνικές συγκρούσεις και το φράγμα που χρησιμοποιούσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια -η οικονομική ικανοποίηση δηλαδή δικαίων και άδικων αιτημάτων- δεν έχει τα λεφτά να στηριχθεί. Πρέπει να επανεκκινήσουμε κοιτώντας την κατάσταση κατάματα, θέτοντας τα προβλήματα στις πραγματικές τους διαστάσεις, ώστε να βρεθούν ρεαλιστικές λύσεις. Κι αυτό δεν μπορεί να το κάνει ο οργισμένος λαός· μόνο οι ταγοί του. Το ερώτημα είναι αν αυτοί μπορούν.