Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε ολόκληρο τον κόσμο η
δικαιοσύνη απεικονίζεται ως τυφλή. Σχεδόν για όλους η συγκεκριμένη εικόνα είναι
συμβολική. Συμβολίζει την αμεροληψία της. Για μας, όμως, αυτή η εικόνα τείνει
να γίνει κυριολεκτική. Τείνει να δηλώσει την αναπηρία. Γιατί, αυτή η τυφλότητα
της δικαιοσύνης αποδεικνύεται στην πράξη ότι την εμποδίζει να διαβάζει εγκαίρως
τις δικογραφίες, να βγάλει αποφάσεις και τέλος να τις καθαρογράψει σε ένα
εύλογο χρονικό διάστημα.
Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην ελληνική δικαιοσύνη,
όπως περιγράφεται από νομικούς και δικαστές και όπως την ζούμε εμείς οι πολίτες
–εγώ δεν είμαι νομικός- είναι ζοφερή. Οι καθυστερήσεις απονομής δικαιοσύνης
έχουν φθάσει πλέον τα όρια της αρνησιδικίας.
Μέσα σε διάστημα
ενός μήνα είναι η τρίτη φορά που συζητούμε στη Βουλή τα συσσωρευμένα εδώ και
πολλές δεκαετίες προβλήματα της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Είναι τυχαίο; Δεν
νομίζω. Τα προβλήματα έχουν φτάσει πλέον στο απροχώρητο σε όλα τα δικαστήρια,
διοικητικά, πολιτικά και ποινικά. Στα τελευταία, μάλιστα, η κατάσταση είναι για
γέλια και για κλάματα μαζί.














