του Τάσου Θεοδωρόπουλου από το kourdistoportokali
Όταν πρωτοείδα τη διαφήμιση των Jumbo με την Κατερίνα Στανίση ντυμένη κόκκινη τούρτα – λαμπατέρ πίστας, φρίκαρα.
Δεν πίστευα στα μάτια μου. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να με υποψιάσει για
την ιδιοφυία των δημιουργών της αλλά εγώ παρέμενα κολλημένος στην πρώτη
ανάγνωση. Μια κουβέντα με ένα φίλο (για να μη στο παίζω και ιδιοφυής)
μου άνοιξε αμέσως τα μάτια.
Απέναντι στην πιο τίμια καταγραφή της πραγματικότητας μιας
χώρας. Πάσχα τσίκνα, παχύσαρκα παιδιά, κοιλαράδες γονείς, πλαστική
καρέκλα, σκυλάδικα, χύμα φτηνό κρασί σε πλαστικά μπουκάλια και μαλλί
κομμωτηρίου μαζί με φόρεμα τσαντίρι – Μπάκιγχαμ. Κι ένα τελευταίο πλάνο
με ένα παλουκωμένο καμένο αρνί πάνω στο οποίο οι διαφημιστές μας
εύχονται «Καλό Πάσχα». Είναι genius. Tίποτα περισσότερο, τίποτα
λιγότερο.
Μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό, ολόκληρη η νεοελληνική ασχήμια, μετατρέπεται σε διαφημιστικό όνειρο του Αλμοντοβάρ
με επιρροές από τον κοινωνικό ρεαλισμό. Από την πρώτη κι όλας σκηνή, με
τους άντρες της οικογένειας να πασαλείβουν το αρνί για τη σούβλα και να
φωνάζουν την πολεμική ιαχή «στα μπούτια στα μπούτια».