Ο Θουκυδίδης,ο Ευαγγελιστής Ματθαίος και η ελληνική παροιμία. του Χαρίλαου-Ανδρέα Χάιδου

(Μια υπενθύμιση σε πρώην συντρόφους, συναγωνιστές,  φίλους, γνωστούς, αγνώστους  και λοιπούς…).

-Πελοποννησιακός πόλεμος  Β’ (52-53)

«…Αλλά η λοιμική (πανδημία)προκάλεσε και πολλά άλλα κακά που πρώτη φορά αναφάνηκαν στην πολιτεία,γιατί ο καθ’ένας τολμούσε πιο φανερά,τώρα,να κάνει πράγματα που πριν τα έκανε κρυφά και τούτο επειδή έβλεπαν πόσο απότομη είναι η μεταβολή της φύσης του ανθρώπου… Ούτε ο φόβος των θεών, ούτε οι νόμοι των ανθρώπων,τους συγκρατούσαν. Επειδή έβλεπαν ότι όλοι πέθαιναν,χωρίς διάκριση,δεν είχαν την αίσθηση του τι ήταν ευσέβεια και τι δεν ήταν και κανείς δεν πίστευε

πως θα γλυτώσει από την αρρώστια για να δώσει λόγο και να τιμωρηθεί για τις άδικες πράξεις του….Τέτοιες ήταν οι συμφορές που πέθαναν οι Αθηναίοι. Μέσα στην πολιτεία πέθαιναν οι άνθρωποι και έξω στην ύπαιθρο, τα κτήματά τους καταστρέφονταν…».

-Ευαγγελικό ανάγνωσμα Κυριακής Γ’ Ματθαίου (στ.22-33)

«…Ουδείς δύναται δυσίκυρίοιςδουλεύειν,ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει,ή ενός ανθέξεται και τον έτερον καταφρονήσει,ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και Μαμωνά …».

Ο ένας κύριος επιδιώκει να αιχμαλωτίσει τον άνθρωπο και ονομάζεται Μαμωνάς.

Ο κύριος αυτός προκαλεί και προσκαλεί τον άνθρωπο σε μία «γλυκιά» ζωή,που στο τέλος καταλήγει σε πικρία.Τον καλεί να βάλει ως σκοπό του την κατάκτηση μεγαλύτερου μεριδίου στους θησαυρούς του κόσμου.Όχι  γιατί τους χρειάζεται, αλλά για την ηδονή να τους κατέχει.

Ο άλλος από τους δυο κυρίους που καλούμαστε να επιλέξουμε είναι ο Θεός,με ό,τι αυτό σημαίνει και είναι γνωστό …».

-Λαϊκή παροιμία  «Ο λύκος στην αντάρα χαίρεται»

Και επειδή στις μέρες μας έχει πέσει πολύ πυκνή αντάρα,είτε με τον κορωνοϊό και τις απαγορεύσεις,είτε στα κοινωνικοοικονομικοπολιτικά δρώμενα,βγήκαν παγανιά οι αρπακτικότεροι λύκοι.Καλό θα ήταν να έχουν στην άκρη του μυαλού τους και τον τσομπάνη !!!

Τελικά,προερχόμαστε από άλλους πολιτισμούς ...