Τώρα ναι… Τώρα νιώθω πλέον μια ανακούφιση, μια δικαίωση, έναν οίστρο θα έλεγα, που μου επιτρέπει μια έπαρση- μη σου πω και δύο. Τώρα ΝΑΙ… Τώρα αισθάνομαι Ελεύθερος, Αυτόνομος, Ανεξάρτητος, Κύριος του εαυτού μου. Πολίτης με τα ούλα του και με τους τραπεζίτες που του απόμειναν, έτοιμος να μασήσω πάλι τα παραμύθια ευκαιρίας, που μου προσφέρουν σε μπλάκ φράιντεϊ και λευκές νύχτες οκαζιόν. Ήταν να μην βρω την ΙΘΑΚΗ μου… Έτσι και την βρήκα εδώ και κάτι μήνες, αριβεντέρτσι ΔΝΤ και σεις ψηλές ραχούλες, που μου κουνάγατε το δάχτυλο από τις Βρυξέλες. Άκου λέει Μνημόνια και μέτρα και αντίμετρα. Τι πάει να πει Μνημόνια και Κρίση; Και η κότα έκανε τα’ αυγό, ή τ’ αυγό την κότα; ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ φέρανε την
ΚΡΙΣΗ… ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ. Όποιος το κατάλαβε-το κατάλαβε… Όλοι οι άλλοι είναι φασίστες και μη σου πω και Ευρωσκεπτικιστές, που υπονομεύουν την ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ της Αριστεράς και της προόδου. Εδώ κατατέθηκε ολόκληρος προϋπολογισμός γραμμένος από Ελληνικά χέρια- που είπε και ο κύριος που μου διαφεύγει τ’ όνομά του. Κομμένος και ραμμένος στα ενδυματολογικά πρότυπα της Ελληνικής Πολιτικής Λεβεντιάς που χρόνια ξέρουμε. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν του τις διατροφικές συνήθειες των συνταγών της γιαγιάς μας, με αυγά scrabble και σολωμό με ψητές κολοκυθοκορφάδες. Μάλιστα… Εκεί εμείς… Λάτρεις του ωραίου-θιασώτες του μοιραίου, δεν διδαχθήκαμε τίποτα. Επιμένουμε στο ίδιο πλευρό της φαντασίωσης και των ονείρων θερινής νυκτός, μέσα στο καταχείμωνο, με πτώση των θερμοκρασιών, των Χρηματιστηριακών Αξιών και γενικότερα των υποτιμημένων ή υπερτιμημένων αξιών. Αδιόρθωτοι Ελληνάρες που τα οκτώ χρόνια της Κρίσης δεν καταλάβαμε γιατί μας κόπηκε η ανάσα. Φάγαμε τρία Μνημόνια κατακέφαλα-πιθανόν τα δύο αχρείαστα- και το χρέος μας παραμένει στα ίδια 350-360δις χωρίς να ζητάμε εξηγήσεις. Υποθηκεύσαμε περιουσίες, Μνημεία και το Μέλλον των επόμενων γενιών και αντί να απαιτούμε να μάθουμε ΤΙ μας συνέβη και ΓΙΑΤΙ, ψάχνουμε στις υποσχέσεις για μια θέση στον ήλιο από Κρατικό παράθυρο. Μας ανακοινώνουν δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις στο Δημόσιο(εκπαιδευτικοί πχ) εκτός ΑΣΕΠ με μόρια, στέλνοντας την αξιοκρατία να κάνει λίφτινγκ στη Μόρια και τρέχουμε να προλάβουμε. Ζούμε την εποχή των συσσιτίων με φιλοδωρήματα ευσπλαχνίας εκποιώντας τα δικαιώματα της αξιοπρέπειας μας. Και το δεχόμαστε ως συνέπεια που μας βαρύνει αποκλειστικά. Μια Κοινωνία που προσβλέπει στα επιδόματα για να βγάλει τις υποχρεώσεις της, παραβλέποντας ότι έτσι διατηρεί τη μιζέρια της. Διαβάζω 1.600.000 οικογένειες έκαναν αίτηση για κοινωνικό μέρισμα(αφορά περίπου 6.000.000 ανθρώπους)και ανατριχιάζω. Ένας Λαός παραδομένος στο φόβο της ένδειας, που αναζητά στα αποστραγγισμένα του πλεονάσματα, το μερίδιο από την φτωχοποίησή του. Βλέπω τις αποφάσεις του ΣΤΕ να δικαιώνουν εκατομμύρια ασφαλισμένους για τις περικοπές που παράνομα υπέστησαν και με εξοργίζει η μόνιμη τακτική των Κυβερνήσεων να μεροληπτούν υπέρ των ένστολων, των δικαστικών, των δημοσίων υπαλλήλων, αδιαφορώντας προκλητικά για τους απασχολημένους στον Ιδιωτικό Τομέα. Στον διωκόμενο Ιδιωτικό Τομέα(επιχειρήσεις και εργαζόμενοι) που είναι ο τροφοδότης της οικονομίας μας και ο μόχθος του συντηρεί την πραιτοριανή αντίληψη της εξουσίας. Καλά Χριστούγεννα χωρίς προαπαιτούμενα, με τους κτύπους της καρδιάς μας να ορίζουν τις Άγιες Μέρες. Μαγκλάρας Βασίλης 20/12/18 magklarasvas@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου