Πόσο επιζήμια είναι η Συμφωνία των Πρεσπών για τις Ελληνικές επιχειρήσεις;

του Βαγγέλη Σημανδράκου

Αν μελετούσαν προσεκτικά οι υποστηρικτές της Συμφωνίας των Πρεσπών το πρωτότυπο κείμενο της τελευταίας, θα διαπίστωναν έντρομοι τις επιπτώσεις που θα επέλθουν από την εφαρμογή της στην οικονομία και σε όσες επιχειρήσεις έχουν την έδρα τους στη Μακεδονία και οι οποίες εξάγουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους στο εξωτερικό. Αν μπορούσαν να αντιληφθούν τις επιπτώσεις που θα έχει η Συμφωνία αυτή καθώς και  τα προβλήματα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι Ελληνικές επιχειρήσεις και οι Μακεδόνες παραγωγοί εξαιτίας της παραχώρησης του όρου «Μακεδονικός», θα ήταν το λιγότερο επιφυλακτικοί.

Η Συμφωνία των Πρεσπών χωλαίνει, μεταξύ άλλων, σε δύο πολύ βασικά σημεία, τα οποία με την εφαρμογή της θα επιφέρουν δυσμενείς συνέπειες τόσο στις επιχειρήσεις που έχουν την έδρα τους στη Μακεδονία και εξάγουν τα προϊόντα τους με τον

όρο «Μακεδονικός/ή/ό» στην Ε.Ε. καθώς και σε τρίτα κράτη (Καναδά, Αμερική) όσο και στους ιδιοκτήτες τους που θα εμπλακούν σε κοστοβόρες νομικές περιπέτειες για τις οποίες κανείς από τους υποστηρικτές της Συμφωνίας δεν τους έχει ενημερώσει και προετοιμάσει.

Κάθε χώρα, έχει το διεθνώς αναγνωρισμένο δικαίωμα να αποκαλείται όπως το θέλει ο λαός και τα συντεταγμένα όργανά της. Όμως αυτό δεν αναιρεί τους περιορισμούς που θέτει το διεθνές δίκαιο και οι υποχρεώσεις καλής γειτονίας. Πως είναι λοιπόν δυνατόν να ζημιώνεται με μια Συμφωνία η οικονομία μιας άλλης χώρας και να προσβάλλονται με αντικειμενικό τρόπο η ιστορία και η ασφάλειά της και αυτό να θεωρείται και επιτυχία;

Μετά τη θέση σε ισχύ της Συμφωνίας θα επιτρέπεται ρητά, σύμφωνα με το Άρθρο 7 παρ. 1 και 3 αυτής, η χρήση του όρου Μακεδονικός/ή/ό στα προϊόντα αλλά και τις υπηρεσίες προέλευσης των Σκοπίων. Μάλιστα, στο πλαίσιο του Άρθρου 1, παρ. 3, στ. h, αναφέρεται πως σε ό,τι σχετίζεται με τις εμπορικές ονομασίες, τα σήματα και τις επωνυμίες, τα μέρη συμφωνούν να ενθαρρύνουν τις επιχειρηματικές τους κοινότητες να διαμορφώσουν στο πλαίσιο ενός καλόπιστου διαλόγου αμοιβαία αποδεκτές λύσεις.

Με λίγα λόγια δηλαδή, αφενός αφήνεται η επιχειρηματική μας κοινότητα στο έλεος της τύχης της αφού δεν διασφαλίζονται εκ των προτέρων τα συμφέροντα που απορρέουν από την μέχρι σήμερα αποκλειστική χρήση του όρου «Μακεδονικός» και αφετέρου κανείς δεν εγγυάται τόσο τη διεθνή κατοχύρωση της ονομασίας προέλευσης όσων ελληνικών προϊόντων φέρουν το διακριτικό όρο «Μακεδονικός/ή/ό», όσο και την προστασία των προϊόντων αυτών ως προϊόντα γεωγραφικής ένδειξης ή ονομασίας προέλευσης στις αγορές του εξωτερικού.

Αναρωτήθηκε λοιπόν κανείς από εκείνους που επέλεξαν «να κρατήσουν μια νηφάλια στάση μακριά από εντυπωσιασμούς» και που υποστηρίζουν δημόσια πως «υπάρχουν πολλά θετικά σημεία» στη Συμφωνία, πώς θα διασφαλιστούν τα συμφέροντα των Ελληνικών επιχειρήσεων και των παραγωγών, όταν αργότερα οι επιχειρήσεις των Σκοπίων θα τους σέρνουν σε δικαστικές διαμάχες σε διεθνή δικαστήρια για διενέξεις σχετικά με τα εμπορικά σήματα και την επωνυμία; Αναρωτήθηκαν γιατί τόσο το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης όσο και το Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα εξέδωσαν αρνητικά ψηφίσματα για την εν λόγω Συμφωνία; Μπορούν να κατονομάσουν οι υποστηρικτές της Συμφωνίας μία, έστω μία, θετική πτυχή; Ένα θετικό μέτρο που περιλαμβάνει το κείμενο; Γιατί παραχωρήσαμε επιπροσθέτως τον όρο Μακεδονία για τα προϊόντα ενώ κάναμε ήδη την τεράστια παραχώρηση του όρου στο ονοματολογικό;

Η μη θέση, είναι θέση στη συγκεκριμένη περίπτωση. Είναι θέση ενάντια στα συμφέροντα των επιχειρήσεων και των παραγωγών Ελληνικών προϊόντων με τον επιθετικό προσδιορισμό Μακεδονικός/ή/ό. Οι επιχειρήσεις αυτές, τα προϊόντα και οι υπηρεσίες των οποίων εξάγονται στην Ε.Ε., στον Καναδά, τις ΗΠΑ αλλά και αλλού, θα κληθούν αύριο να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους με δικά τους χρήματα στα δικαστήρια προκειμένου να αποδεικνύουν το αυταπόδεικτο. Ότι δηλαδή τα προϊόντα τους δεν έχουν καμία σχέση με τα προϊόντα προέλευσης των βορείων γειτόνων μας!

Το δικαίωμα της χρήσης του όρου «Μακεδονικός/ή/ό» που παραχωρείται με τη Συμφωνία των Πρεσπών στην ΠΓΔΜ, αποκλείει και τη μελλοντική χρήση του ίδιου όρου για να υποδείξει την προέλευση από τη Μακεδονία μας μιας εταιρίας, ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας. Κι αυτό διότι η χρήση αυτή προκαλεί σύγχυση στο καταναλωτικό κοινό. Συνεπώς δεν εμποδίζει τίποτα, μετά τη θέση σε ισχύ της Συμφωνίας, μια εταιρία π.χ. παραγωγής προϊόντων ζύμης της ΠΓΔΜ να προσφύγει σε ένα δικαστήριο κατά μιας Ελληνικής εταιρίας που χρησιμοποιεί τον όρο «Μακεδονική» στα προϊόντα της και τα οποία εξάγει σε αγορές του εξωτερικού. Άλλωστε, ας μην ξεχνούμε πως η κατοχύρωση γίνεται με βάση το εθνικό δίκαιο, την ισχύ του οποίου δεν μπορούμε να επικαλεστούμε έναντι μιας διεθνούς συμφωνίας σε περίπτωση αντίθεσης.

Όσοι λοιπόν αιρετοί θεωρούν «ευκαιρία» να λυθεί το ζήτημα με «ευνοϊκότερους όρους», ας μην παραλείπουν να ενημερώσουν τις επιχειρήσεις, τους παραγωγούς και τις εταιρίες που βρίσκονται στα όρια του Δήμου μας και οι οποίες κάνουν μέχρι σήμερα χρήση του όρου «Μακεδονικός/ή/ό», ότι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες τους ακόμη κι αν κατοχυρωθούν ΔΕΝ μπορούν να τύχουν αποτελεσματικής προστασίας, ενώ μετά τη θέση της Συμφωνίας σε ισχύ, θα έχουν να αντιμετωπίζουν τις επιχειρήσεις των βορείων γειτόνων μας, οι οποίες θα μπορούν κατά αποκλειστικότητα να κάνουν χρήση του όρου «Μακεδονικός/ή/ό», έχοντας μάλιστα τη δυνατότητα να επιβάλλουν δικαστικώς το μονοπώλιο του όρου στα προϊόντα και τις υπηρεσίες που θα εξάγουν σε χώρες που σε συμμόρφωση.

Στο πλαίσιο της Συμφωνίας των Πρεσπών εμείς θα κληθούμε να αλλάξουμε επωνυμίες και σήματα μόλις διαπιστωθεί πως αυτά προκαλούν σύγχυση ως προς τη «Μακεδονική» εθνικότητα και προέλευση.

Με λύπη διαπιστώνουμε πως κάποιοι επέλεξαν να πάρουν θέση υπέρ της Συμφωνίας αδιαφορώντας για το μέλλον των Ελληνικών (αλλά και τοπικών) επιχειρήσεων και των προϊόντων τους που εξάγονται σε χώρες του εξωτερικού. Βέβαια δεν μας προκαλεί έκπληξη, αφού αυτοί οι ίδιοι ήταν όταν παλαιότερες εποχές θεωρούσαν πως «προκλήθηκε αδικαιολόγητος θόρυβος» όταν σχολιάστηκε η στάση τους κατά την έκδοση Ψηφίσματος του Δημοτικού Συμβουλίου της Κοζάνης αναφορικά με το σάλο που ξέσπασε έπειτα από τις προσβλητικές αναφορές της κας Ρεπούση στα σχολικά βιβλία για τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Από την πρώτη στιγμή, τόσο στο πλαίσιο του Περιφερειακού Συμβουλίου όσο και σε δημόσιες τοποθετήσεις, ήμουν και είμαι αντίθετος με τη Συμφωνία αυτή και έχω καθήκον να ενημερώσω την κοινή γνώμη σχετικά, επειδή εκτός των άλλων, ζούμε και προκόβουμε στη Μακεδονική γη. Το ποια είναι η Μακεδονία το έχει γράψει η ιστορία, συχνά με το αίμα των προγόνων μας.

Βαγγελης Σημανδράκος