ΤΡΙΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΝΕ

Η τοποθέτησή μου αφορά την αλληλεπίδραση δημοσιονομικής προσαρμογής και αναπτυξιακής προοπτικής και απασχόλησης χωρών σε πρόγραμμα.
Η Ελλάδα, το 2013 συμπληρώνει 6 χρόνια ύφεσης, έχοντας χάσει πάνω από το 25% του ΑΕΠ. Αυτή είναι η μεγαλύτερη μείωση εθνικού εισοδήματος που γνώρισε ποτέ χώρα στη σύγχρονη ιστορία. Μεγαλύτερη και από την μείωση του ΑΕΠ στις ΗΠΑ μετά την κρίση του 1929.

Όσοι παρακολουθούν την πορεία προσαρμογής της Ελλάδας, τονίζουν την ανάγκη για διαρθρωτικές αλλαγές, προκειμένου η χώρα να επιστρέψει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Είναι σωστό, ότι η Ελλάδα, πριν ακόμη ξεσπάσει η κρίση, όφειλε να είχε προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις στις αγορές αγαθών, υπηρεσιών και στις εργασιακές σχέσεις.

Οι μεταρρυθμίσεις, όμως, από μόνες τους βραχυπρόθεσμα δεν βοηθούν την ανάπτυξη. Χρειάζονται χρόνο για να αποδώσουν. Σήμερα, όλοι οι δείκτες δείχνουν ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, είναι, πλέον, πρόβλημα ζήτησης και όχι προσφοράς.

Η δημοσιονομική πολιτική στην Ελλάδα θα είναι συσταλτική και στα επόμενα χρόνια, καθώς η Ελλάδα πρέπει να πετύχει τους στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα, για να θέσει σε έλεγχο το λόγο χρέους προς ΑΕΠ.

Αρνητική ή μηδενική συνεισφορά στη ζήτηση, θα έχουν, στο επόμενο διάστημα, η κατανάλωση, λόγω των μειωμένων εισοδημάτων, υψηλών φορολογικών υποχρεώσεων και της υψηλής ανεργίας. Αλλά και οι επενδύσεις δεν θα συνεισφέρουν, γιατί οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα χρησιμοποιούν μόλις το 60% της δυναμικότητάς τους.

 Οι εκτιμήσεις, λοιπόν, για την ανάπτυξη στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στη συνεισφορά των καθαρών εξαγωγών. Είναι γεγονός, ότι οι εισαγωγές μειώνονται αλλά δεν υποκαθίστανται από εγχώρια παραγωγή. Οι εξαγωγές εμφανίζουν σημάδια κόπωσης.

Με βάση τα παραπάνω στοιχεία, από που εκτιμάτε ότι θα έρθει η ανάπτυξη στην Ελλάδα στα επόμενα χρόνια, στο βαθμό που το πρόβλημα φαίνεται ότι είναι πλέον πρόβλημα μειωμένης ζήτησης;