Γκάφα

Του Γ. Λακόπουλου

Ας κάνουμε μία υπόθεση εργασίας. Σε δυο-τρεις μήνες γίνονται εκλογές, τις κερδίζει με αυτοδυναμία ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας ορκίζεται πρωθυπουργός. Αλλά όχι μόνο: ταυτοχρόνως παραλαμβάνει και την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν θα την παραλάβει; Ανεξάρτητα από τις υποτιθέμενες πολιτικές που θα ασκήσει η κυβέρνησή του, ο ίδιος πρέπει να ανταποκριθεί στον ρόλο του επικεφαλής της προεδρεύουσας χώρας. Και τότε όλοι θα θυμούνται ότι απουσίαζε από την τελετή έναρξης της προεδρίας.

Οσο απίθανο και αν είναι αυτό το σενάριο, δείχνει το μέγεθος της γκάφας που διέπραξε ο ίδιος ο Τσίπρας ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και το βάθος της άγνοιας που διακρίνει τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα. Στην Κουμουνδούρου καμώνονται τους φιλοευρωπαίους - οι μισοί τουλάχιστον - αλλά δεν έχουν ιδέα πώς λειτουργεί η Ευρώπη και πώς να λειτουργούν οι ίδιοι στην Ευρώπη.

Η προεδρία δεν ανήκει στην κυβέρνηση, όπως δεν ανήκει και η τελετή έναρξής της. Είναι μια τυπική διαδικασία απολύτως συμβατή με την κοινοτική πρακτική, με το δικό της πρωτόκολλο, τον δικό της συμβολισμό και την ιδιαίτερη σημασία της για κάθε χώρα, αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ενωση συνολικά.

Αν κάποια κυβέρνηση προσπαθεί να επωφεληθεί πολιτικά - θεμιτό, εδώ που τα λέμε - η αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να το καταγγείλει - και αυτό θεμιτό. Δεν μπορεί όμως να απέχει, αν πράγματι θεωρεί ότι ανήκει στις δυνάμεις που επιδιώκουν να κρατήσουν το ευρωπαϊκό σκάφος σε πορεία.

Η χθεσινή απουσία του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ευθέως αντιευρωπαϊκή πράξη - καθώς αντιστρατεύεται αυτό που προσπαθεί να αναδείξει η Ευρώπη. Δεδομένου ότι ο ίδιος είναι υποψήφιος πρόεδρος της Κομισιόν, είναι και μια πράξη αντιθεσμική. Είναι επίσης απρεπής πράξη, αφού γυρίζει την πλάτη ως οικοδεσπότης στους κοινοτικούς που ήρθαν στην Αθήνα. Και από πλευράς πολιτικής είναι μια βλακώδης πράξη, γιατί αφήνει το έδαφος εξ ολοκλήρου στη ΝΔ και στο ΠαΣοΚ.

Αν έτσι σκοπεύει να πολιτευθεί απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς ο εν δυνάμει πρωθυπουργός, απλώς κόβει το μόνο κλαδί από το οποίο κρατιέται η χώρα και θα μπορούσε να κρατηθεί και η ενδεχόμενη κυβέρνησή του. Τι ακριβώς ανέδειξε απορρίπτοντας με την απουσία του το νόημα της τελετής έναρξης; Μόνο αυτό που έλεγε ο αμερικανός συγγραφέας Γουέιν Ντάιερ: «Η ύψιστη μορφή άγνοιας είναι να απορρίπτεις κάτι για το οποίο δεν ξέρεις τίποτε».