Πολιτική ανατροπή

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Η νέα χρονιά ξημέρωσε με μια προφανή ανατροπή στα πολιτικά δεδομένα.

Εως τώρα η χώρα ετοιμαζόταν για έναν μεγάλο «υστερικό συμβιβασμό» που θα επισημοποιούσε το φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ.

Η Ζωή θα ερχόταν πιο κοντά με τη Ραχήλ και με τη σύμπραξη της Θεοδώρας ή της Λούκας (που έθεσε ήδη τον εαυτό της στην υπηρεσία της επιχείρησης...) θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε μια κυβερνητική πλειοψηφία Συν-Καμμένων.

Αλλά τότε εμφανίστηκε ο Βύρων Πολύδωρας.

Διαγραμμένος από τη ΝΔ πλέον, ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής προτείνει μια «Δεξιά Ελιά» υπό τον ίδιο - προφανώς...

Και απευθύνεται στον Καμμένο, τον Καρατζαφέρη, τον Ζώη και τον Νικολόπουλο, τους οποίους θεωρεί αρχηγούς κομμάτων αλλά κατώτερους του ιδίου, αφού προσφέρεται να τους οδηγήσει στη μάχη.

Με άλλα λόγια, οδηγούμαστε σε μια κομματική σύμπραξη Πολυ-Καμμένων.

Aιφνιδίως λοιπόν ο ελληνικός λαός τίθεται ενώπιον δραματικού διλήμματος.

Συγκαμένοι ή Πολυκαμένοι;

Το πρώτο σχήμα προσφέρει ασφαλώς κυβερνητική προοπτική κι ατελείωτες δυνατότητες πλάκας - ή τραγωδίας, αναλόγως όπως το πάρει ο καθένας...

Το δεύτερο σχήμα δεν υστερεί σε επιθεωρησιακά χαρακτηριστικά, αλλά μάλλον στερείται κυβερνητικής προοπτικής - κάτι που εκτιμάται ως θετικό για τον τόπο...

Επιπροσθέτως, διαθέτει πιο ομογενή προγραμματική βάση αφού στηρίζεται σε δύο σαφή δόγματα, ένα παραδοσιακό κι ένα καινοφανές:

Πρώτον, «τα δικά μας παιδιά» - υπενθυμίζω ότι υπήρξε κεντρική φόρμουλα της ΝΔ και ειδικά ο επίδοξος αρχηγός της «Δεξιάς Ελιάς» την υλοποίησε πλήρως.

Δεύτερον, «τα δικά μας χωράφια» - διότι, όπως διακήρυξε ο αρχηγός, «τα χωράφια των Ελλήνων δεν είναι φορολογητέα ύλη, είναι στοιχείο της ψυχής, είναι λογισμός του νου». Εξού και το τζάμπα!

Να το λοιπόν το πρόγραμμα των Πολυκαμένων: «Παιδιά και Χωράφια».

Για τους Συγκαμένους δεν μπορώ να γνωρίζω διότι υποθέτω ότι θα προηγηθεί κάποιας μορφής προγραμματική διαπραγμάτευση και επί των παιδιών και επί των χωραφιών.

Αντί άλλου προγράμματος, λοιπόν, παραθέτω απλώς τη μαντινάδα που μου έστειλε για τον νέο χρόνο φιλότεχνος αναγνώστης:

«Και για το '14 πριν η χρονιά τελειώσει/

εύχομαι να 'λθει ο ΣΥΡΙΖΑ τη χώρα μας να σώσει.

Να σκίσει τα Μνημόνια, να διώξει και τον πόνο/

να δώσει χρήμα στον λαό, μ' ένα άρθρο κι έναν νόμο.

Να 'χουμε όλοι ακίνητα ίσα με του Στρατούλη/

λεφτά πολλά και μετοχές σαν τον Παπαδημούλη.

Να 'χουμε λίρες αγγλικές ωσάν τη Βαλαβάνη/

βραβεία όλοι να παίρνουμε ωσάν τον Βαξεβάνη.

Εφάπαξ σαν του Τσουκαλά όλοι να τα χαρούνε/

να μπαίνουν στο Δημόσιο όσοι το επιθυμούνε.

Να γίνουμε Αργεντινή, μα και Βενεζουέλα/

να ψάχνουμε κωλόχαρτα, δραχμές, δεκάρες... τρέλα!»