Η κραυγή ενός βουλευτή μπροστά στα όσα συμβαίνουν

Μια από τις πλέον σημαντικές ομιλίες στη Βουλή κατά τη διάρκεια των εργασιών της Βουλής για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση, ήταν αυτή του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Χρήστου Ζώη. Βρήκα την κραυγή του μια πραγματική κατάθεση ψυχής και νομίζω ότι εκπροσωπεί πάρα πολλούς βουλευτές αλλά και πολίτες.
Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θέλω να κάνω μία προσωπική εξομολόγηση. Εγώ δηλώνω αδύναμος, ανήμπορος να κατανοήσω όλα όσα σύνθετα συντελούνται γύρω μας αυτή την εποχή. Δεν επιδιώκω να δρέψω δάφνες ούτε ως αναλυτής ο οποίος μπορεί να βλέπει σε βάθος χρόνου ούτε να αναλωθώ σε μία περιπτωσιολογία υποθέσεων εργασίας για το πού μπορεί να καταλήξουν όλα όσα ζούμε το τελευταίο διάστημα.

Θέλω ως πληρεξούσιος των Λαρισαίων να μεταφέρω και τη δική τους αδυναμία να αντιληφθούν τι είναι ακριβώς αυτό...


...που παίζεται αυτές τις ώρες αυτή την εποχή.  Θυμίζω ότι έχουμε φτάσει εδώ, δηλαδή, σε μια δεύτερη συζήτηση ψήφου εμπιστοσύνης, μόλις δεκαπέντε μέρες μετά την αρχή της προηγούμενης, διότι ο λαός μας εμπνεύστηκε από μια προσδοκία που καλλιεργήθηκε, ότι ίσως έτσι αντιμετωπιστούν μία σειρά από αδιέξοδα όπως τα εισπράτταμε και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται τα γεγονότα στο εσωτερικό της χώρας.

Η ειρωνεία είναι ότι, ενώ αυτή η συζήτηση οδεύει στο τέλος της, την ίδια ώρα η Ευρώπη ζει -και για να ακριβολογώ, η Ευρωζώνη ζει- τις αρχές μιας κατολίσθησης. Αυτό που έγινε χθες στη Γαλλία, στην Ισπανία και στην Ιταλία δηλαδή, να καταγράφονται ρεκόρ στα spreads, να υπάρχει μια γενικότερη αναστάτωση, αμηχανία και αβεβαιότητα για το πού μπορεί να οδηγηθεί και το ευρώ, αλλά και η ευρωπαϊκή συνοχή, μας δείχνει ότι ίσως μιλούμε για πράγματα τα οποία ετεροχρονισμένα αντιλαμβανόμαστε και ίσως να μην έχουν και τη σημασία που νομίζουμε εμείς εδώ μέσα ότι έχουν.

Θέλω να πω ότι κινδυνεύουμε να συζητούμε για πράγματα για τα οποία ήδη έχουν ληφθεί αλλού αποφάσεις και μας ξεπερνούν τα γεγονότα. Εγώ αδυνατώ να κατανοήσω ποιος αναλυτής μπορεί να ξέρει καλύτερα ποια είναι η επόμενη μέρα για την Ευρώπη. Δεν μπορώ! Έχω σηκώσει λευκή σημαία. Κάποτε τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Είχαν μία, δύο αναγνώσεις. Σήμερα υπάρχει η ανάλυση που σου λέει «να κερδίσουμε χρόνο», δηλαδή «κάντε ό,τι μπορείτε, δώστε ψήφο εμπιστοσύνης όπου να ’ναι, σε όποιον να ’ναι, αρκεί να κερδίσουμε χρόνο». «Να σωθεί η Ιταλία», λέει μια ανάλυση, «γιατί αν σωθεί η Ιταλία, θα σωθεί και η Ελλάδα».

Υπάρχει άλλη ανάλυση που σου λέει «ποια Ιταλία; Προκειμένου να σωθεί η Ιταλία, θα εγκαταλειφθεί η Ελλάδα». Υπάρχει άλλη που λέει «εδώ ετοιμάζεται το ευρώ νούμερο ένα των βορείων χωρών και θα μείνει το ευρώ νούμερο δύο των νοτίων χωρών». Υπάρχει μια άλλη που λέει ότι δεν θα υπάρχει ευρώ.

Και εμείς, κύριοι συνάδελφοι, πρέπει στο τέλος αυτής της τριήμερης συζήτησης να τοποθετηθούμε στην πραγματικότητα, όχι για το εάν η Κυβέρνηση που σχηματίστηκε με τον τρόπο που σχηματίστηκε είναι η ικανότερη να διαχειριστεί τα προβλήματά μας, αλλά –θυμίζω ότι αυτό ήταν το διακύβευμα- για το εάν θα μείνουμε ή όχι στο ευρώ. Το ξέρει αυτό κανείς; Μπορεί να το εγγυηθεί η Κυβέρνηση; Μπορεί να το εγγυηθεί οποιοδήποτε κόμμα, όταν η συζήτηση είναι αν θα υπάρχει ευρώ;

Σχόλιο Παραπολιτικής: Έχει δίκιο ο άνθρωπος. Έχουμε όλοι τρελαθεί με αυτά που ακούμε και διαβάζουμε...