Μια πολύ έξυπνη λύση

Πώς θα μπορούσε να λυθεί το θέμα που προέκυψε με την υπογραφή Σαμαρά 

Πριν από 15 χρόνια, ο συχωρεμένος βασιλεύς του Βελγίου Μποντουέν έπρεπε να υπογράψει ένα νομοσχέδιο της βελγικής Βουλής με το οποίο θα αποφασιζόταν η νομιμοποίηση των αμβλώσεων. Η υπογραφή καθυστερούσε. Καθυστερούσε αρκετά. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που φαντάζεστε. Πλήθος Βελγίδων αναγκαζόταν να αναμένει με ανυπομονησία. Ωσπου ένα βράδυ το μυστήριο της καθυστέρησης της υπογραφής λύθηκε.

Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, από την τηλεόραση και με ένα έντονα φορτισμένο συναισθηματικά μήνυμα, ο Μποντουέν δήλωσε με σαφήνεια ότι δεν μπορεί να υπογράψει το σχέδιο νόμου. Και δεν μπορεί για έναν λόγο που έχει να κάνει με τη συνείδησή του. Επειδή δηλαδή είναι πιστός καθολικός και, όπως είναι γνωστό, η Εκκλησία απαγορεύει τις αμβλώσεις.

Οι Βέλγοι οι οποίοι επίσης, ως γνωστόν, είναι φιλήσυχος λαός και επιπλέον επειδή δεν κινδύνευαν να μείνουν και απλήρωτοι, δεν βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας εδώ και τώρα υπογραφή. Ούτε ήθελαν να προσβάλουν τον βασιλέα. Ετσι, βρήκαν άλλη λύση.

Σε συνεννόηση με τον άνακτα, μια ωραία, συνηθισμένη, βροχερή και μουντή ημέρα των Βρυξελλών, μας ενημέρωσαν ότι ο σεπτός άρχων, για χάρη της πίστης της Αγίας αλλά και της Δημοκρατίας, παραιτείται.

Για μία ημέρα.

Αναλαμβάνει στη θέση του αντιβασιλεύς.

Για μία ημέρα.

Υπογράφει ο αντιβασιλεύς - και την επομένη ο Μποντουέν επανέρχεται στον θρόνο.

Ετσι κι έγινε.

Να λοιπόν πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα διατήρησης του κύρους του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά - έτσι όπως τα έκανε τα πράγματα με το πρόβλημα αρχών του - και, κυρίως, πώς ταυτόχρονα θα λυθεί το πρόβλημα μισθοδοσίας και συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων:

Αν ο έλληνας Πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος, δεν καταφέρει να πείσει τους ομολόγους του και το Ecofin, ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας συγκαλεί έκτακτο συνέδριο. Με δάκρυα στα μάτια λέει ότι για το καλό της πατρίδας και της αξιοπρέπειάς της - γιατί τη δική μου αξιοπρέπεια ουδόλως θίγει η όποια υπογραφή αφού ξέρω καλά ότι δεν θα την τηρήσουμε - παραιτείται για μία ημέρα. Εκλέγεται αρχηγός, ας πούμε, ο Π. Καμμένος ή ο Σ. Χατζηγάκης. Ωστε, με την ευκαιρία, να διατρανωθεί και η ενότητα του κόμματος.

Ο αρχηγός για μία ημέρα υπογράφει το ανούσιο κείμενο που το θέλει ο κ. Σόιμπλε μόνο και μόνο για να κάνει το κομμάτι του και, επιπλέον, γιατί θέλει να στραπατσάρει τον κ. Σαμαρά επειδή είναι όμορφος και τον ζηλεύει, και την άλλη ημέρα παραιτείται και επανεκλέγεται ο κ. Σαμαράς με το μέτωπο ψηλά.

Ετσι, για να μας θυμίσει τις ένδοξες ημέρες του 1992, τις ημέρες της υπόθεσης FYROM, και προκειμένου να κερδίσει με άνεση τις επόμενες εκλογές, οπότε και θα μπορέσει να εκδικηθεί την τρόικα, όπως άλλωστε έκανε πριν από έναν χρόνο ο ομόλογός του ούγγρος Πρωθυπουργός. Ο οποίος, αν δεν θυμάστε, έδιωξε περήφανα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τώρα το παρακαλάει να γυρίσει αλλά με άλλους όρους.

Τόσο απλά.

Αλλά ας γίνει γρήγορα ό,τι έχει να γίνει, γιατί σε λίγο δεν θα έχουμε χρήματα ούτε για μισθούς ούτε για αμβλώσεις.

Τώρα, πέρα από την πλάκα, είναι ενδιαφέρον να μελετήσει κανείς πώς μια λάθος στρατηγική, σε σχέση με την αντιμνημονιακή στάση της ΝΔ, μπορεί να έχει συνέπειες σοβαρές, πέρα από τις προσωρινές δημοσκοπικές και ίσως και εκλογικές επιτυχίες. Γιατί η σταδιακή αποδυνάμωση της εικόνας του αρχηγού της ΝΔ ακόμη και στο πλαίσιο της πολιτικής του οικογένειας (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα) δεν είναι προς όφελος της χώρας. Ακόμη κι αν πετύχει μια διέξοδο, η αμφιβολία για τις προθέσεις ενός ηγέτη είναι αδυναμία. Οσα δίκαια και αν έχει ο κ. Σαμαράς, τελικά αυτό που μετράει στην Ενωση είναι το αν τα διεκδικεί με κοινοτική συνέπεια, και όχι με ακατανόητες για τα ειωθότα εμμονές.

Του Αντώνη Τριφύλλη-ΤΑ ΝΕΑ