Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος και ονόματα δεν ακούσαμε. Ετσι, δεν
μάθαμε ποτέ ποιος είναι ο «επιχειρηματίας», ποιος ο «μεγαλοεκδότης»,
ποιος ο «μεσαίος εκδότης» και ποιος ο «φίλος του Πρωθυπουργού» που πήραν
«ένα τηλέφωνο» για να ακυρώσουν έναν νόμο.
Αλλωστε δεν θυμάμαι να έχει ακυρωθεί κανένας νόμος τα τελευταία δυόμισι χρόνια - με ή χωρίς τηλεφώνημα...
Η «Αυγή» βεβαίως έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια ψυχολογικής στήριξης του στρατεύματος.
Δημοσίευσε, ας πούμε, ένα άρθρο με τίτλο «Ονόματα! Ονόματα;» αλλά
το μόνο όνομα που περιείχε ήταν το όνομα του διευθυντού της που το
υπέγραφε. Και έναν κατάλογο από διάφορες «τροπολογίες Μπαλτάκου» από τις
οποίες προκύπτει ότι «χάρισαν φόρους σε ΚΤΕΛ».