Του Σωκράτη Βατάλη*Αναγκαίες ή μη, οι επιλογές που έγιναν όλα τα χρόνια μετά την μεταπολίτευση οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια σε ένα αδιέξοδο. Δεν το είδαμε νωρίς ή απλά εθελοτυφλούσαμε; Το 2009 η κρίση δεν είχε δείξει, ακόμη, τα δόντια της αν και τα σημάδια ήταν ήδη εμφανή. Η διακυβέρνηση Καραμανλή θα μείνει στην ιστορία ως ο προάγγελος της κρίσης. Πολλά γίνανε εκείνη την περίοδο και συγχρόνως τίποτα δεν έγινε. Σπατάλες δημοσίου χρήματος, προσλήψεις χωρίς αιτία μα μόνο αφορμή, σκάνδαλα που απλώς είδαν το φως της δημοσιότητας, υπέρογκη διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Τα υπόλοιπα αποτελούν ένα αίνιγμα. Επακόλουθο ήταν το 2010 να έρθει το μνημόνιο και ποτέ δεν θα μάθουμε ποια θα ήταν η εξέλιξη των πραγμάτων χωρίς αυτό. Ένα είναι όμως το σίγουρο, μας επηρέασε όλους. Ισπανοί και Πορτογάλοι ήξεραν εξ αρχής τι έπρεπε να κάνουν με τα δικά τους μνημόνια, συνεργάστηκαν και τα κατάφεραν. Τι έγινε όμως στην περίπτωσή μας; Ακριβώς το αντίθετο.
