Αν ήθελα να επισημάνω μερικά χαρακτηριστικά του 7ου Συμποσίου
Λογοτεχνίας της Παρέμβασης που το διακρίνει από τα άλλα, εκτός από τον
θεσμό των τιμώμενων προσώπων, με αρχή τους Θανάση Βαλτινό, Βασίλη
Βασιλικό και Τίτο Πατρίκιο, θα έλεγα πώς πρόκειται για ένα συνέδριο που
δεν είναι περιχαρακωμένο στους ειδικούς, αλλά ανοιχτό στην τοπική
κοινωνία που συμμετέχει και το στηρίζει. Επίσης, θα διέκρινα, μεταξύ
πολλών άλλων, «Το εργαστήρι του συγγραφέα». Ενώ γνωρίζουμε τους
συγγραφείς από τις άπειρες παρουσιάσεις, κριτικές και αναρτήσεις στο fb,
η ίδια η γραφή, πίσω από τους τέσσερις τοίχους του γραφείου τους, είναι
σκεπασμένη με όλη την ομίχλη του Νοεμβρίου. Έτσι, φέτος παρακολουθήσαμε
με πολύ ενδιαφέρον στις εκ βαθέων εξομολογήσεις, πολλές φορές
συγκινητικά, να ξετυλίγουν τα μυστικά τους αλλά και την προσωπική τους
οπτική για την τέχνη με την οποία το βίωμα μετουσιώνεται σε γραφή, τους
Κώστα Ακρίβο, Θανάση Μαρκόπουλο, Ευτυχία Αλεξάνδρα Λουκίδου, Γεωργία
Τριανταφυλλίδου και τον προβληματισμό που αναπτύχθηκε. Βεβαίως, σε κάθε
πόλη και σε κάθε προσπάθεια υπάρχει ένα πνεύμα που τα κινεί. Είναι οι
άνθρωποι που δίνουν ζωή στους θεσμούς, στα συνέδρια, τα περιοδικά, όπως η
Παρέμβαση που φέτος εισέρχεται στο 40ο έτος ζωής. Δεν ξέρω αν, όπως
έλεγε και αγαπημένη λαϊκή αοιδός του Ανδρέα Παπανδρέου, «η σαραντάρα
ίσον με δυο εικοσάρες», αλλά σίγουρα δεν συναντάς πολλές τέτοιες ωραίες
σαραντάρες στην εκδοτική πιάτσα των λογοτεχνικών περιοδικών. Μια
σαραντάρα που γράφει τη δική της ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου