Υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1990, για να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ηλικιωμένους, αλλά και να τονίσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Σήμερα λοιπόν γιορτάζουν πρόσωπα αγαπημένα, οι δικοί μας άνθρωποι, οι γονείς μας, οι θείες και οι θείοι μας, οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας.
Πολλοί από αυτούς έζησαν την φρίκη του πολέμου, τον θάνατο, τον ξεριζωμό, την ορφάνια, την φτώχεια και την ξενιτιά. Γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, εργάστηκαν και έφτιαξαν οικογένειες κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες, που στη σημερινή εποχή θα φάνταζαν ανυπέρβλητες. Με αφορμή τη μέρα αυτή οφείλουμε όλοι μας να αναλογιστούμε την προσφορά και τη σοφία αυτών των ανθρώπων.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι όλοι οι ηλικιωμένοι αξίζουν την προσοχή μας. Οι νεότεροι οφείλουν, να κατανοήσουν ότι η μέρα της ανθρωπιάς, της κατανόησης και της προσφοράς είναι η κάθε στιγμή της ζωής. Η ψυχή ποτέ δε γερνάει και το σημαντικότερο είναι να μην νιώθει κανείς εγκαταλελειμμένος όταν ο χρόνος αφήνει πάνω του τα σημάδια από το πέρασμα του.
Ας μην ξεχνάμε να τους δείχνουμε σεβασμό, να τους αναγνωρίσουμε το σημαντικό τους ρόλο στην κοινωνία και να τους αφιερώνουμε λίγο παραπάνω από το χρόνο μας.
Όλοι μας θα φτάσουμε σ’ αυτή την ηλικία, σ’ αυτή τη θέση. Σκέψου πως θα ήθελες να είσαι και τι θα ήθελες από τους άλλους και πράξε ανάλογα γιατί η τρίτη ηλικία είναι το επιστέγασμα, η ολοκλήρωση της ζωής.
Σας ευγνωμονούμε και σας ευχαριστούμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου