Τέσσερις με πέντε ώρες δουλειάς ειναι και θα πάρει ενα πενηντάρικο.Αμα βρεις έναν,θα σου δώσω και εσενα πενήντα ευρω!
Ένας γνωστός μου εχει σιδηρουργείο,έψαχνε προ λίγων μηνών βοηθό.Θα του έδινε τριάντα ευρω την ημερα και έξτρα τις οποιες εξωτερικές δουλειές.Τιποτα και εκεί,κανένας Έλληνας δεν πήγε να ζητήσει τη δουλεια.
Στο βενζινάδικο του Μιχάλη,της παλιοσειράς μου, περιττό να σας πως πω δεν πήγε ούτε ένας που να εχει μητρική γλώσσα την ελληνική να πει:αν χρειαστείτε ατομο,αυτο ειναι το τηλέφωνο μου.
Εχω υπάρξει άνεργος στην αρχή της κρισης.Απο τα μεσα του ’10 μεχρι τα τέλη του ’11, άλλαξα τρεις εργοδότες και πέρασα και δυο τετράμηνα ανεργος.
Συνολικά απο το 1996 έχω υπάρξει σε πέντε εργοδότες και κάπου ενδιάμεσα εκανα με την σύζυγο,την απόπειρα για δίκη μας επιχείρηση(2008).Βασιστήκαμε τότε στην ‘θωρακισμένη οικονομια’ του κ.Καραμανλή.Καλά να πάθουμε!
Θελω να πω πως ξέρω καλα τι εστί βερύκοκο,δεν γράφω εκ του ασφαλούς!
Κάποια στιγμή λοιπόν,κάτι εγινε και απενοχοποιηθηκαμε!
Ξαφνικά εκπλαγήκαμε και μουτζωναμε τη Βουλή.Δεν ειχαμε πάρει χαμπάρι τιποτα ως τότε!Η ζωή μας ηταν σαν τις διαφημίσεις,ολο χαμόγελα,χάδια και τελειότητα.Αντιδρασαμε βίαια και αρνηθήκαμε την πραγματικότητα.
Οι συνωμοσίες που κυρίαρχησαν στο μυαλό μας είχαν ενα κοινό χαρακτηριστικό,δεν φταίγαμε εμεις.Μας επιβουλεύονται οι μασόνοι,οι Εβραίοι,οι εξωγήινοι και οι Λαννιστερ απο το Game of thrones!
Εμεις;Να εδώια παραπέρα τάιζαμε τα πρόβατα,σαν τον Τραμπάκουλα του Χαρυ Κλυνν
Δημιουργήσαμε τον περήφανο άνεργο.
«Εδω ειναι τα παιδια μου,δεν εχω να τα ταΐσω.Ψαχνω αλλα δεν βρίσκω δουλεια.»
Δεν λέω μπορει όντως να μη βρίσκεις τη δουλεια που θέλεις και με το μισθό που θέλεις.Μπορεί και να μη βρίσκεις οποιαδήποτε δουλεια,με όσο,όσο μισθό για κάποιο καιρό.Οχι ομως μακροχρόνια.Οχι για δυο και τρία χρονια!
Ετσι ειναι,βρίσκεις μια δουλεια.Κακη,στραβή και ανάποδη αλλα δουλεια που σου δίνει να φας,έστω λιγο.Που κανει το μυαλό σου να γυρίζει,που σε κρατά σε εγρήγορση,που σε κρατά σε κίνηση.Εισαι στην «πιάτσα» και ψάχνεσαι,ρωτάς,μαθαίνεις για οποια νέα πιθανότητα δουλειάς υπάρχει.Άλλως,μένεις σπιτι,σε πιάνει κατάθλιψη,απλώνεις σαν το ζυμάρι οταν το ρίχνεις στο ταψί για να κανεις κρέπα,γυρνάς το καλαμάκι του καφέ και με απλανές βλέμμα βρίζεις μοιρολατρικά τη μοίρα σου και την άδικη την κενωνία.
Μα τι εγινε αυτός ο «περήφανος λαος». Οταν μπήκανε τα Capital Controls δεν βρέθηκε ένας να πει στην τηλεόραση «ενταξει ρε παιδια,θα ζοριστουμε αλλα θα τα καταφέρουμε.Θα βρούμε τον τροπο.Τι να πουν και οι μπαμπαδες μας που κλέβανε λάστιχα αυτοκινήτων για να κάνουν παπούτσια;»
Αντιθέτως ειχαμε διαγωνισμό μιζέριας:ζω τα παιδια μου και τα εγγόνια μου και η μαμα μου παίρνει φάρμακα για την πίεση και ο θείος μου πάσχει απο βλεφαριδοπτωση και η γιαγιά μας δεν εχει μασέλες.
Πρωτα ρίξαμε το ανάθεμα στον κ.Παπανδρεου.Αυτος έφταιγε,πράκτορας,αμερικανακι.
Ο κ.Σαμαρας έριχνε λάδι στη φωτιά.Δεν υπέγραφε,έλεγε το λαθος(μνημονιο).
Τον κάναμε πρωθυπουργό για να μας σώσει.Αλλα τα ξέχασε όλα και έκανε οτι κατηγορούσε στον Παπανδρεου.
Τωρα το πουλεν μας ηταν ο κ.Τσιπρας.Ε,δεν μπορει,θα τους στείλει στο διάολο.
Τιποτα πάλι.Μνημονιο και πάλι.Αυτο το παιδι που τα έκοβε τόσο χοντρά,έκανε τουμπεκί ψιλοκομμένο!
Μας λεει και μας ξαναλέει για τις δεκαεφτα ώρες της διαπραγμάτευσης.Αν είχε ζήσει στην πραγματική ζωή,θα είχε υπόψη του πως ετσι δουλεύει πολλες φορές και ο τελευταίος ιδιοκτήτης του τελευταίου μπακαλικου και δεν θα το πολυέλεγε.
Πρέπει επιτέλους να κοιταχτούμε στον καθρέφτη.Να αφήσουμε τα μισόλογα και να πούμε αλήθειες στο είδωλο που βλέπουμε.Μετα,να βάλουμε πλάτη και να ξαναστήνουμε τη χωρα.Απο την αρχή, απο τα θεμέλια.
Αν δεν το κάνουμε,φοβάμαι πως σε πενήντα χρονια θα γυριστεί μια ταινία για την Ελλαδα της κρισης.Θα εχει θέμα έναν λαο που έβλεπε παντού εχθρούς και συνωμοσίες εναντίον του,θα καταλήγει ομως πως η μόνη συνωμοσία ηταν των ίδιων εναντίων των εαυτών τους.
Τίτλος της ταινίας;
« Η συνωμοσία των ηλιθίων»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου