Στον 25ο εκδοτικό χρόνο το λογοτεχνικό περιοδικό της Κοζάνης η «Παρέμβαση»

Στον 25^ο  χρόνο της κυκλοφορίας του βρίσκεται ήδη το λογοτεχνικό περιοδικό της Κοζάνης Παρέμβαση και καθίσταται έτσι ένα από τα μακροβιότερα λογοτεχνικά περιοδικά της επαρχίας.

            Τα περιεχόμενα του 155 τεύχους έχουν ως εξής:

Β.Π.Κ. Ενδόδημα και αποικιακά, Γ. Υφαντής 4 ποιήματα, Ηλίας Κεφάλας Στο φτερό (δ),  Κατερίνα Καριζώνη ποίημα, μοναχός Μωυσής Ανεπαίσχυντα, ποίημα, Ελσα Κορνέτη ποιήματα , Ελιζάνα Πολλάτου ποίημα, Αλ. Μπαζούκης Περί του Μ. Φάσση μελέτη, Αλεξ. Αραμπατζής Μονόλογος, Κ. Ριζάκης 5 ποιήματα, Γιάννης Παλαβός Ξάδελφος, Κ. Δρουγαλάς 4 ποιήματα, Ν. Κοκκινάκη Λάμνοντας..., Ελένη Γκόρα ποίημα, Μαρία Καρδάτου 2 ποιήματα, Γ. Κόραβος Απασαήλ διήγημα, Μ. Δάλλας  Παράξενοι θεοί. Δ. Κράνης ποίημα, Γ. Πανούσης Δι-αιρετικά, Cyril Drouhet Τα δέντρα...,(μτφ. Αν. Βατάλη), Α. Παπαβασιλείου Αυλακιές θέρους, Θαν. Παπαδημητρίου  1372 μ., Π. Πέτκα “Επαναστατικές” αδολεσχίες, Στ. Λουκάς 2 ποιήματα Αρετής Γκανίδου Γ. Σκαμπαρδώνης, Στέργιος Τσακίρης ποιήματα, Κούλα Αδαλόγλου Δ. Μιγάς, Γ. Κωβαίος Νέος εκ νέου..., Κ. Δεσποινιάδης Γ. Λυκιαρδόπουλος, Σοφία Μωραΐτη Ζαν Μωρεάς, Ζαν Μωρεάς 2 ποιήματα, Μ. Καραγιάννης Τ. Καλουτάς, Χρ. Κορέλας Κ. Τσιρόπουλος, Χρ. Αργυροπούλου Μικρές ανάσες, Αντ. Περδικούλης Τ. Βαρβιτσιώτη, Γ. Δάλλας  Νικόπολη ποίημα, Κ. Μόντης Περί ποιήσεως, Γ. Κορφιάτης ποίημα, Σωτ, Παστάκας ποιήματα, Λεύκιος Ζαφειρίου ποιήματα, Οδός βιβλίων Πάροδος περιοδικών

Το εξώφυλλο του τεύχους είναι μια καλλιτεχνική δημιουργία το Δημήτρη Χασίου

                                                ***

Από τα σχόλια με το γενικό τίτλο «Ενδόδημα κι αποικιακά»

                        Ποιητές εν πτήσει προς το πουθενά

Οταν με άφατον λύπην διαγράφω ονόματα παραληπτών

με την ένδειξιν «αγνώστου πλέον διαμονής στον Αδη»

νιώθω βοηθός εκπληρώσεως των υπό γης εργοληπτών

κι αν είναι οι ποιητές λάμπουνε στης ψυχής μου το σκοτάδι

«Σκυφτός στο δειλινό ρίχνω τα δίχτυα τα θλιμμένα

στα ωκεάνεια μάτια σου

Εκεί αποσύρεται και φλέγεται μέσα στην πιο ψηλή φωτιά

η μοναξιά μου που τινάζει τα χέρια της σαν ναυαγός κλπ.»

Θυμάμαι, δηλαδή ξαναβρήκα μια ποιητική έκδοση επιλογή από το έργο του Πάμπλο Νερούντα, εκδ. Εγνατία 1971 (εκδότης ο Γ. Κάτος), από την οποία και η παραπάνω στροφή. Μεταφραστής ο άγνωστος μου τότε ποιητής Τάκης Βαρβιτσιώτης. Ημουν ακόμα άνηβος σε πολλά. Ενας ωκεανός λυρισμού του ποιητή αλλά και του μεταφραστή. Πέρασε πολύς καιρός και ο Τ.Β. εγκαταστάθηκε για τα καλά στις λυρικές «λυκοποριές» του είναι μας. Σε μια διάβαση πεζών κοντά στο σπίτι του επί της Εγνατίας, μια μέρα τον έβλεπα να κουβαλά σε δρομολόγια, σακούλες από το σούπερ μάρκετ τα επιούσια είδη. Τρώνε κι οι μεγάλοι ποιητές και τι άραγε αφού έχουν γεμάτες τις αποθήκες της ψυχής τους (και τους ήβους του σώματός τους) με αστερισμούς, κυματισμούς, διαθλάσεις φωτός, λάμψεις και φυσαλίδες έμπνευσης. Πριν λίγα χρόνια βρέθηκα στη Σόφια μέλος ολιγομελούς λογοτεχνικής κριτικής (τρομάρα μας) επιτροπής, μια ευκαιριακή υπηρεσία του Συνδέσμου Εκδοτών Β. Ελλάδος ν’ αποφασίσουμε σε ποιόν θα δώσουμε το λογοτεχνικό βραβείο «Αίμου». (Ναι, εκτός από κομπάρσος στην ταινία του Μιχ. Κακογιάννη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» διετέλεσα και μέλος κριτικής επιτροπής επί του ορθίως -κι όλο λέω να τα σημειώσω αυτά τα δύο στο βιογραφικό μου κι όλο το λησμονώ). Αποφασίσαμε το λοιπόν (επί του ορθίως στη κυριολεξία στη γωνιά μιας αίθουσας στο χώρο μιας Διεθνούς Εκθεσης βιβλίαυ (κάτι σαν νιάημερος βιβλίων) το αυτονόητο· να δοθεί εξ ολοκλήρου (τα προηγούμενα διανέμονταν εξ ημισείας σε διαφόρους των βαλκανίων που καιγόταν για το χρήμα) στον Τάκης Βαρβιτσιώτη. Το γεγονός δεν ξέρω αν αναφέρεται στα βιογραφικά του ποιητή που γέμουν με βραβεύσεις –όχι άδικες- της ποίησής του, παγκοσμίως.