Ο οδηγός του τανκ του Πολυτεχνείου μιλάει σήμερα στο Pheme.gr
"Τότε έχασα την ψυχή μου, τώρα χάνω τα παιδιά μου.. φεύγουν στο
εξωτερικό"! Ο έφεδρος στρατιώτης του Κέντρου Τεθωρακισμένων που
εισέβαλε με το τανκ στο Πολυτεχνείο το 1973, Α. Σκευοφύλαξ, σε μια εκ
βαθέων συνέντευξη του στο
Pheme.gr Το 2003, ως δημοσιογράφος της εφημερίδας το Βήμα, είχα την χαρά, έπειτα από πολύμηνη έρευνα που πραγματοποίησα, να βρω και να
μιλήσω με τον "πορτάκια" του Πολυτεχνείου, όπως υποτιμητικά αποκαλούσαν
τον Α. Σκευοφύλακα τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Τον έφεδρο
στρατιώτη που γκρέμισε με το τανκ τη χαλύβδινη πύλη του Πολυτεχνείου,
γράφοντας το όνομα του με μελανά γράμματα στην κορυφαία στιγμή της
νεότερης ελληνικής ιστορίας.
"Θα μιλήσω σε σένα μια και μοναδική φορά
γιατί σε συμπάθησα", μου είχε πει τότε. "Κοίτα όμως να τηρήσεις το λόγο
σου, δεν θα πεις ποτέ και σε κανένα, που ζω, που εργάζομαι, ποιος
είμαι"! Τον τήρησα το λόγο μου. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, από το 2003
μέχρι σήμερα δεκάδες συνάδελφοι μου ζητούν με κάθε τρόπο να μιλήσουν με
τον Α. Σκευοφύλακα.
Έκτοτε, εκατοντάδες αφιερώματα εφημερίδων, περιοδικών, τηλεοπτικές
και ραδιοφωνικές εκπομπές και αμέτρητες διαδικτυακές σελίδες,
αναπαράγουν κάθε χρόνο τη συγκεκριμένη συνέντευξη. Μεγαλύτερη τιμή για
έναν δημοσιογράφο, δεν μπορεί να υπάρξει. Κανένα βραβείο, καμία
διάκριση, δεν συγκρίνεται με αυτή την ιδιαίτερη αναγνώριση.
Τα τελευταία χρόνια η χαρά μεγάλωσε κι άλλο. Κι αυτό γιατί η
συνέντευξη του Α. Σκευοφύλακα συμπεριελήφθη στη διδακτέα ύλη της
πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, στο μάθημα της γλώσσας, στο βιβλίο "Λέξεις,
φράσεις, κείμενα" της Στ’ Δημοτικού. Γι’ αυτό ο μικρός μου Πετράκης
αισθάνθηκε περήφανος προχθές, όταν ο δάσκαλος του διάβασε τη συνέντευξη
στην τάξη του.
Στη συγκλονιστική συνέντευξη, που είχε δημοσιευτεί στο
ένθετο περιοδικό BHMAreportage τον Νοέμβριο του 2003, ο Α. Σκευοφύλαξ
ξεδίπλωσε τις μνήμες του καρέ-καρέ για όσα δραματικά συνέβησαν τη νύχτα
της 17ης Νοεμβρίου 1973 στο Πολυτεχνείο.
Έπειτα από 30 χρόνια σιωπής,
άνοιξε την καρδιά του και με όσα είπε ράγισε καρδιές. Ο 20χρονος έφεδρος
στρατιώτης, που είχε υποστεί πλύση εγκεφάλου και πίστευε ότι οι
κομμουνιστές είναι το καρκίνωμα που απειλεί τη χώρα, έφτασε στο σημείο
στη Μεταπολίτευση να γίνει ένας αυτούς! Να ταχθεί στο πλευρό της
αριστεράς, ψηφίζοντας το ΚΚΕ! Η ζωή του όμως δεν έπαψε ποτέ να είναι
ένας αργός, βασανιστικός θάνατος. Έγινε σκιά του εαυτού του. Όσοι
τύχαινε να τον ρωτήσουν αν είναι "ο.. γνωστός Σκευοφύλαξ", αυτός έλεγε
ότι ήταν ξάδελφος του που σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα. Κάθε μέρα η ζωή
του ήταν ένα ατύχημα.
Σήμερα 17 Νοεμβρίου 2011 ο Α. Σκευοφύλαξ μου
μίλησε για δεύτερη φορά. Χάρηκε που με είδε όταν, έπειτα από χρόνια,
εμφανίστηκα και πάλι μπροστά του. "Ξέρεις γιατί το 2003 σου είπα να
μην πεις σε κανέναν που ζω και που δουλεύω; Γιατί τότε δεν είχα πει
τίποτα στα παιδιά μου. Μετά από
