Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΖΑΝΑΚΗ από τα ΝΕΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ του Βατοπεδίου πολλά μπορεί να υποστηρίξει
κάποιος με επιχειρήματα: ακόμα και ότι δεν πρόκειται για τυπικό
πολιτικό σκάνδαλο, αφού - μέχρι στιγμής τουλάχιστον- δεν έχει βρεθεί
σχέση πολιτικού στελέχους με διακίνηση χρήματος. Αυτό για το οποίο
κανένας δεν μπορεί να επιχειρηματολογήσει είναι η απίστευτη σχέση της
Ν.Δ. με τη Δικαιοσύνη.
Εφτασε η απόφαση για επιβολή περιοριστικών όρων στον κ. Γ. Αγγέλου για να ξιφουλκήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Πρόκειται για επιχείρηση χειραγώγησης», άρχισαν να φωνάζουν στα κανάλια τα στελέχη της Ρηγίλλης. Χειραγώγηση; Μα, για να χειραγωγήσει κάποιος κάποιον άλλον θα πρέπει κατ΄ αρχήν ο... άλλος να χρωστάει στον κάποιον. Τι έχουμε, όμως, εδώ;
Εχουμε έναν υπουργό- τον Χ. Καστανίδη - ο οποίος δεν διατηρεί και τις καλύτερες των σχέσεων με τους δικαστικούς. Ως και ανακοίνωση έχει εκδώσει εναντίον τους. Εχουμε επίσης μία κυβέρνηση, η οποία τους έχει κόψει μισθούς και τους έχει περικόψει επιδόματα- άρα ακόμη και να ήθελαν να χειραγωγηθούν δεν θα είχαν κανένα κίνητρο για να το πράξουν!
Αντιθέτως, όταν ήταν η Ν.Δ. στα πράγματα δικαστικοί έφθασαν να υποβάλουν παραιτήσεις επειδή δεν τους δινόταν η δυνατότητα να πράξουν το αυτονόητονα στείλουν δηλαδή τον φάκελο στη Βουλή, όπως προβλέπει ο νόμος. Οι τότε υπουργοί μάλιστα επιχείρησαν απλώς να τους μεταπείσουν ώστε να μη μείνουν με το στίγμα, χωρίς ποτέ να προωθήσουν την εφαρμογή του νόμου. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Στο σπίτι του εμπλεκομένου
ΔΥΣΤΥΧΩΣ για τη Ν.Δ. τα χρόνια της διακυβέρνησής της δεν ήταν ούτε λίγα ούτε μακρινά. Και σίγουρα οι περισσότεροι εξακολουθούν να θυμούνται τα όσα συνέβησαν στη σχέση πολιτικής και δικαστικής εξουσίας επί των κυβερνήσεων Καραμανλή- και τα οποία δεν τιμούν ούτε τη μία ούτε την άλλη πλευρά. Θα περίμενε κανείς ότι με μια τέτοια προϊστορία η Ν.Δ.- και μάλιστα υπό τη νέα της ηγεσία- θα ήταν πολύ πιο προσεκτική στη διαχείριση αυτής της υπόθεσης. Πόσω μάλλον, όταν η εμπλοκή του κ. Αγγέλου προέκυψε από την κατάθεση ενός άλλου στελέχους της Ν.Δ., του κ. Π. Δούκα
Ως γνωστόν, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί- και κατ΄ αναλογίαν δεν θα έπρεπε να μιλάνε για χειραγώγηση στο σπίτι του εμπλεκομένου.
Αλλά οι παροιμίες είναι σαν τους νόμους: όλοι τους ξέρουν, ελάχιστοι τους εφαρμόζουν.
Εφτασε η απόφαση για επιβολή περιοριστικών όρων στον κ. Γ. Αγγέλου για να ξιφουλκήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Πρόκειται για επιχείρηση χειραγώγησης», άρχισαν να φωνάζουν στα κανάλια τα στελέχη της Ρηγίλλης. Χειραγώγηση; Μα, για να χειραγωγήσει κάποιος κάποιον άλλον θα πρέπει κατ΄ αρχήν ο... άλλος να χρωστάει στον κάποιον. Τι έχουμε, όμως, εδώ;
Εχουμε έναν υπουργό- τον Χ. Καστανίδη - ο οποίος δεν διατηρεί και τις καλύτερες των σχέσεων με τους δικαστικούς. Ως και ανακοίνωση έχει εκδώσει εναντίον τους. Εχουμε επίσης μία κυβέρνηση, η οποία τους έχει κόψει μισθούς και τους έχει περικόψει επιδόματα- άρα ακόμη και να ήθελαν να χειραγωγηθούν δεν θα είχαν κανένα κίνητρο για να το πράξουν!
Αντιθέτως, όταν ήταν η Ν.Δ. στα πράγματα δικαστικοί έφθασαν να υποβάλουν παραιτήσεις επειδή δεν τους δινόταν η δυνατότητα να πράξουν το αυτονόητονα στείλουν δηλαδή τον φάκελο στη Βουλή, όπως προβλέπει ο νόμος. Οι τότε υπουργοί μάλιστα επιχείρησαν απλώς να τους μεταπείσουν ώστε να μη μείνουν με το στίγμα, χωρίς ποτέ να προωθήσουν την εφαρμογή του νόμου. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Στο σπίτι του εμπλεκομένου
ΔΥΣΤΥΧΩΣ για τη Ν.Δ. τα χρόνια της διακυβέρνησής της δεν ήταν ούτε λίγα ούτε μακρινά. Και σίγουρα οι περισσότεροι εξακολουθούν να θυμούνται τα όσα συνέβησαν στη σχέση πολιτικής και δικαστικής εξουσίας επί των κυβερνήσεων Καραμανλή- και τα οποία δεν τιμούν ούτε τη μία ούτε την άλλη πλευρά. Θα περίμενε κανείς ότι με μια τέτοια προϊστορία η Ν.Δ.- και μάλιστα υπό τη νέα της ηγεσία- θα ήταν πολύ πιο προσεκτική στη διαχείριση αυτής της υπόθεσης. Πόσω μάλλον, όταν η εμπλοκή του κ. Αγγέλου προέκυψε από την κατάθεση ενός άλλου στελέχους της Ν.Δ., του κ. Π. Δούκα
Ως γνωστόν, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί- και κατ΄ αναλογίαν δεν θα έπρεπε να μιλάνε για χειραγώγηση στο σπίτι του εμπλεκομένου.
Αλλά οι παροιμίες είναι σαν τους νόμους: όλοι τους ξέρουν, ελάχιστοι τους εφαρμόζουν.