Γράφει ο Γιώργος Πεταλωτής*
Κάποιοι «αρμόδιοι» σήμερα δήλωσαν ότι έχουν συναίσθηση του
καθήκοντος, διάνθισαν τη λύπη τους με τον παιδαριώδη λυρισμό «θα
σχεδιάσουμε για το μέλλον ώστε να μην περπατήσουμε ξανά τους ίδιους
δρόμους της πλημμύρας και πυρκαγιάς» και τέλος σύστησαν στους άλλους
σοβαρότητα.
Κι όσοι μιλάνε απλώς για έλλειψη σχεδιασμού, η αλήθεια είναι ότι
σχέδια υπάρχουν. Περισσότερα απ’ όσο ίσως χρειάζεται. Στην τραγωδία αυτή
το πρόβλημα δεν ήταν ότι δεν υπήρχαν σχέδια.
Το πρόβλημα ήταν ότι δεν λειτούργησε ΤΙΠΟΤΕ απολύτως. Δεν τα εφάρμοσε κανείς. Στις κατασκηνώσεις που -ευτυχώς- εκκενώθηκαν για προληπτικούς λόγους, εφαρμόσθηκε απλώς το σχέδιο που υπήρχε.
Στο Μάτι όμως και τη Ραφήνα, απλώς δεν λειτούργησε ΤΙΠΟΤΕ. Η
μόνη κρατική παρέμβαση κατά την εξέλιξη της τραγωδίας ήταν να
απαγορευτεί η πρόσβαση στη Λεωφόρο Μαραθώνος και πολύ αργότερα σκάφη του
Λιμενικού και του Ναυτικού να ψάχνουν αγνοούμενους στη θάλασσα.
Ενδιάμεσα, «σφραγίστηκαν» οι αποπροσανατολισμένοι και αβοήθητοι
εγκλωβισμένοι και κάποιοι από αυτούς, σώθηκαν από σκάφη ιδιωτών κι όχι
του Λιμενικού.