Το σημερινό μου σημείωμα είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους που
χρόνια τώρα έζησαν, χάρη στην «καλοσύνη» των άλλων. Σ’ εκείνους του
κρατικοδίαιτους που με το χέρι προτεταμένο, περίμεναν ως καλά «σκυλάκια»
την επιδοκιμασία του αφεντικού, όταν του έγραφαν τον καλό το λόγο,
πάντα με το αζημίωτο. Ουαί και αλίμονο αν η επιδοκιμασία –λέγε με και
φακελάκι- δεν ήταν αρκούντως ικανοποιητική. Τότε έπεφτε η γνωστή απειλή.
Όλοι
αυτοί, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια είδαν τον κόσμο τους να γυρνάει
ανάποδα, αφού κόπηκε με μαχαίρι το κρατικό φαί. Κι έμειναν να μοιραστούν
μερικά ψευτοκόκκαλα, ερίζοντας ωσάν τα όρνεα.
Πάντοτε αυτοί που
εισέπρατταν το χρήμα, εμφανίζονταν ως οι «ριγμένοι» της υπόθεσης