Οι τζάμπα μάγκες

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΑΛΙΠΗΣ

Ότι η ψήφιση του νέου πακέτου μέτρων από διευρυμένη πλειοψηφία της Βουλής θα ήταν ένα σημαντικό βήμα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία και κανείς δεν θα μπορούσε σ’ αυτή την περίπτωση να αντιτάξει σοβαρά επιχειρήματα για το αντίθετο.

Άλλωστε, η σύγκλιση απόψεων χαρακτηρίζει όλες τις σύγχρονες Δημοκρατίες και  μάλιστα επιβάλλεται για τη σωστή λειτουργία της πολιτείας και το κοινό συμφέρον των πολιτών.

Πόσο μάλλον τώρα που η εφαρμογή του πακέτου με τα επώδυνα μέτρα εκτείνεται και πέραν του συνταγματικού βίου της παρούσας κυβέρνησης, με πολλές αποφάσεις να αρχίσουν να ισχύουν επί της κυβέρνησης, η οποία θα προκύψει από τις νέες προσεχείς βουλευτικές εκλογές.

Έτσι κι αλλιώς, μια τέτοια πολιτική σύμπνοια θα δημιουργούσε ένα διαφορετικό περιβάλλον και θα επενεργούσε ιδιαίτερα θετικά στην οικονομία, ακόμη και στην ψυχολογία της ελληνικής κοινωνίας.
Δυστυχώς, όμως, κάτι τέτοιο στην παρούσα φάση, έχει εκ των πραγμάτων αποκλεισθεί.

Γιατί η εμπειρία από προηγούμενες -λιγοστές είναι αλήθεια- περιπτώσεις, με κορυφαία εκείνη για την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου το δραματικό καλοκαίρι του 2015, είναι τραυματική για την αντιπολίτευση.
Ακόμη και τώρα η κυβέρνηση όταν κατηγορείται για την υπογραφή του αχρείαστου αρχικά, αλλά επιβεβλημένο αργότερα εξαιτίας της Βαρουφάκειας πολιτικής, Μνημονίου, επιχειρεί να επιρρίψει το βάρος για τη συμφωνία στους πολιτικούς της αντιπάλους, ακριβώς γιατί ψήφισαν κι αυτοί τα μέτρα, κι ας γνωρίζει ότι το αντίθετο εκείνη τη στιγμή θα σηματοδοτούσε μια εθνική καταστροφή.

Τώρα, ορισμένοι προβάλλουν με πολιτική αφέλεια πως απαιτείται πάλι εθνική σύμπνοια για να καταστεί βέβαια συνένοχη για τα μέτρα μαζί με την κυβέρνηση και η αντιπολίτευση.

Κουτοπόνηρα, μάλιστα, οι «εισηγητές» εκφράζουν τη λύπη τους γιατί με την αρνητική στάση η αντιπολίτευση απορρίπτει ουσιαστικά και τα «καλά» μέτρα, τα λεγόμενα αντίμετρα και χάνει την ευκαιρία να ενισχύσει το φιλολαϊκό της προφίλ.

Αλλά η ουσία είναι ότι αυτές οι εκκλήσεις για εθνική σύμπνοια δεν είναι ειλικρινείς. Πολλές μάλιστα από τις φωνές διατυπώνονται με την ελπίδα να εξασφαλιστεί η ψήφιση των μέτρων από άλλους, ώστε οι ίδιοι να χαθούν μέσα στο πλήθος ή ακόμη καλύτερα να  διαφοροποιηθούν εξασφαλίζοντας με «τζάμπα μαγκιές» το απαραίτητο πατριωτικό πιστοποιητικό.

Αλλά η ώρα της κρίσης φθάνει. Μια πρόγευση πήραν οι υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας μαζί και οι 40 κυβερνητικοί βουλευτές που ενημερώθηκαν για τα επερχόμενα μέτρα.

Σε λίγο θα αντιληφθούν όλοι ότι με την τακτική που ακολουθήθηκε το πακέτο αντί να ελαφρώσει επιβαρύνθηκε υπέρμετρα με πρόσθετα μέτρα, για τα οποία οι υπεύθυνοι πρέπει αυτή τη φορά να αναλάβουν το βάρος τους.

Δυστυχώς, οι ίδιοι έκοψαν τις γέφυρες για μια πολιτική συνεννόηση. Και είναι πλέον αναγκασμένοι, τώρα, μόνοι τους να ψηφίσουν τα πιο σκληρά μέτρα που συνιστούν, κατά πολλούς, το πρώτο μισό του τέταρτου Μνημονίου.

ετσι, θα είναι και οι μοναδικοί που ψήφισαν ενάμισι μνημόνιο, και όχι ένα, όπως όλοι οι άλλοι, γιατί απλώς δίσταζαν να εφαρμόσουν το πρώτο τους… και κωλυσιεργούσαν στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, που ονόμασαν κατ’ ευφημισμό «Θεσμούς».

imerisia.gr