Άρθρο της Ελένης Γιαννακίδου για την Κουλτουρόσουπα!
Τη Μαρία τη γνωρίζω απ τα νεανικά μου χρόνια, είναι φίλη, νονά του μεγάλου μου γιου και εξαιρετική συνάδελφος, μάχιμη χρόνια πολλά στον χώρο της Εκπαίδευσης. Κάθε φορά που μιλούσα μαζί της για το Πολυτεχνείο, για τις μέρες εκείνες και τον συμβολισμό του, για το αποτύπωμά του στη Νεότερη Ιστορία της Ελλάδας, ο λόγος της με μαγνήτιζε. Αναφερόταν στις περιγραφές της όχι μονάχα στα γεγονότα, αυτά λίγο πολύ όλοι τα έχουμε διαβάσει κι ακούσει, αλλά στα συναισθήματα, σ όλη εκείνη αίσθηση που ένιωθε κανείς , όταν σπούδαζε και ζούσε τα φοιτητικά του χρόνια στην Αθήνα εκείνη την εποχή αλλά κι όλο το κληροδότημα που κουβαλούσε στην φαρέτρα της μνήμης ως δώρο για τους επόμενους.





















