Το «αδίκημα» που διέπραξαν οι άνθρωποι του συγκεκριμένου ΜΜΕ είναι ότι κάλυψαν με επάρκεια και επαγγελματική ευσυνειδησία ένα μείζον θέμα που αφορά την προστασία αφενός του περιβάλλοντος και αφετέρου του γενικού δημόσιου συμφέροντος. Αυτό και μόνο καθιστά αδιανόητη την οποιαδήποτε δίωξη τους πόσο μάλλον που όσα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας όσο και οι εξελίξεις που προκάλεσαν, δικαιώνουν απόλυτα αυτούς που τα ανέδειξαν.
Με αυτά τα δεδομένα η άσκηση ασφαλιστικών μέτρων κατά του Πρωινού Λόγου μόνο ως απόπειρα φίμωσης και εκφοβισμού μπορεί να εκληφθεί, πρακτικές δηλαδή αδιανόητες για μια ευνομούμενη χώρα με ισχυρούς δημοκρατικούς θεσμούς.
Ο έλεγχος των ΜΜΕ συναντάται σε αυταρχικά καθεστώτα που δεν αντέχουν στην ελευθερία του λόγου ούτε στην ανεξαρτησία των θεσμών.

















