Ικίνα
τα χρόνια, άμα χάλιβε κάνας να κατέβ στα Σέρβια έπριπε να διαλέξ αν θα
παένι μι τουν Κατσίμπα ή μι τουν Καράβα. Ιτότις ικίν είχαν αμάξια για να
κουβαλούν κόσμο. Αυτά λέγουνταν λιφουρία αγόνου γραμμής. Δεν ίταν στου
ΚΤΕΛ.
Όταν ιγώ αγρίξα, ου Κατσίμπας ίχε λιφουρίο σαν αυτό που βλέπουμε τς
ελληνικές τινίες μι τ Βουγιοκλάκ. Ίχε θέσις σαν καναπέδις, που σφηνουτά
κάθονταν μέχρι κι τρις νουματεϊ. Στου πίσω μέρος είχε σχάρα μι σιδιρενια
κάγκελα κι ικί φόρτουναν σακιά μι μαλιά για τ λανάρα, γένημα για του
μύλου τ Αλβανού, καλάθια μι φαϊα κι σακιά μι ξύλα για τα πιδγιά στου
Γυμνάσιου. Iχι κι ουπάν απού τ σκιπί χώρου για τα ψώνια.
Όταν ανέβινε στου χουριό του διλνό, κουβαλούσι σόμπις απ τουν
Παπακώστα, κουραμάνις για τς καπιτάνι τσ Αστυνουμίας κι για τς Δασκάλις
αλέβρια, πίτυρα, τσιμέντα, ψώνια απο του Φώντη, απού του Λαδιά κι απού
τν Ένουσ, άλας χουντρό για του σπίτ κι