Του Αχιλλέα Ντελλή*
Στον νόμο του 2011 η
εμπειρία της Διαμαντοπούλου σε ένα υπερεθνικό οργανισμό αποτυπώθηκε στην
ανάγκη συγκερασμού και συναίνεσης. Στο παρόν νομοσχέδιο η ανυπαρξία
ουσιαστικού διαλόγου επιβεβαιώνεται από το ότι πολλά παραπέμπονται να
αποσαφηνιστούν με υπουργικές αποφάσεις. Επιστρέφουμε δηλαδή σε ένα
παιχνίδι εξουσίας που δεν έχει σχέση με τα πραγματικά προβλήματα της
εκπαίδευσης
Εχουμε ένα μέτρο σύγκρισης νομοθετικά για την παιδεία, το νόμο
Διαμαντοπουλου, ο οποίος υπερψηφίστηκε από τα περισσότερα κόμματα

















