του Κώστα Κούρκουλου από το Liberal.gr
H περιγραφή του εμφυλίου πολέμου
στην Κέρκυρα από τον Θουκυδίδη, είναι ανατριχιαστική. Θυμίζουμε: Πατέρας
σκότωνε το παιδί του. Άρπαζαν ικέτες από τους ναούς και τους έσφαζαν.
Οι μετριοπαθείς και των δύο παρατάξεων θανατώνονταν, επειδή προκαλούσε
το φθόνο, ακόμη και η ιδέα ότι μπορούσε να ζήσουν. Οι όρκοι δίνονταν για
να καταπατηθούν. Όποιος ήταν έξαλλος, γινόταν ακουστός, ενώ όποιος είχε
επιφυλάξεις, θεωρούνταν ύποπτος. Όποιος πρόφταινε να κάνει το κακό πριν
από τον άλλο, ήταν άξιος επαίνου κ.ο.κ. Και συνοψίζει ο Θουκυδίδης:
«…ό,τι φρικαλέο γίνεται σ’ αυτές τις περιστάσεις, έγινε στην Κέρκυρα».
Από τη μεγαλοφυϊα του Θουκυδίδη, δεν διέφυγε επίσης
και κάτι βαθύτερο.