Του Β.Π. Καραγιάννη
Βρέθηκα προχθές στο
Λαογραφικό Μουσείο, στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας με αφορμή τα 20
χρόνια από το σεισμό της 13ης Μαίου 1995. που είχε γενικό τίτλο «Στο
χάσμα του σεισμού» μια αδόκιμη απόδοση στίχου του Σολωμού. Η διοργάνωση
με βαριά ονόματα χορηγών σε προετοίμαζε για κάτι το ιδιαίτερο. Οι 100
σπουδαίες φωτογραφίες των αδελφών Γιώργου και Νίκου Γιακουμίδη, οι
οποίοι τράβηξαν εκείνες τις μέρες τα τοπία και τους ανθρώπους, είναι μια
συνταρακτική ακολουθία για ό,τι συνέβη, σε ό,τι υπήρξε και σε ό,τι
χάθηκε οριστικά καθώς κονιορτοποιήθηκε και η μνήμη. Μια σεισμική,
φωτογραφική τοπιογραφία με επίκεντρο τα όρια των άλλοτε νομών
Κοζάνης-Γρεβενών, στην οποία τα κτίσματα των ανθρώπων και τα κτίσματα
του Θεού πρωταγωνιστές στον ίδιο καμβά μιας σεισμικής σπαρακτικής
μικροϊστορίας, κατέρρεαν πολλαπλώς.