Συνάντησα τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον καλλιτέχνη – συνοδοιπόρο της γενιάς μου, στη Ραφήνα, ένα καλοκαιρινό απόγευμα που φυσούσε και στο λιμάνι τα πλοία «ζαλίζονταν», μέχρι να ανέβει ο ίδιος στη σκηνή και να «πείσει» τον άνεμο να κοπάσει, γλυκαίνοντας μουσικά τη βαριά καλοκαιρινή επικαιρότητα…
Μαζί δεν αναζητήσαμε τις «βυθισμένες άγκυρές μας», τις ελπίδες μας δηλαδή, μα μου μίλησε για τη νέα κυβέρνηση, τον νέο μεγάλο ΣΥΡΙΖΑ, το «κουτσουρεμένο» ΚΚΕ, τη Χρυσή Αυγή, το «μαύρο» της ΕΡΤ, τη σημερινή νεολαία…
Μου εξέφρασε τις φοβίες του, την οργή του, όμως άφησε μια «χαραμάδα» ελπίδας. Έκλεισε το πρόγραμμά του τραγουδώντας παρηγορητικά μαζί με το κοινό του: «Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη ακρογιαλιά, αν με πίστευες λιγάκι θα ‘σαν όλα αληθινά».
Καθόλου τυχαίο…
- Η τρικομματική κυβέρνηση έγινε προσφάτως δικομματική. Άλλαξε κάτι σημαντικό;














