Του Βασίλη Μαγκλάρα
Μέρες ανήμπορες, απλά κουραστικές, που συμβαδίζουν μ’ όσα μας κατατρέχουν. Μέρες ύποπτες που αγνοούμε τι θα μας ξημερώσει. Μέρες νωθρές, που χάνονται σ’ ένα συννεφιασμένο περιτύλιγμα και μας εξωθούν σ’ ένα απελπισμένο σιχτίρισμα. Θέλεις ν’ αρπαχτείς απ’ τα κουράγια σου και στα έχουν εξαντλήσει. Ψάχνεις το ΔΙΑΔΗΜΑ του χαρακτήρα σου και στο υπονομεύουν με φτηνές απομιμήσεις που θέλουν ν’ αχρηστεύσουν τη κρίση σου.