Του Ι. Κ. Πρετεντέρη από τα ΝΕΑ
ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΥΣΕΙΣ παράγουν πάντα αδικίες. Είναι αναµφισβήτητο,
λοιπόν, ότι η γενική «µείωση των µισθών και των συντάξεων» ή η γενική
«απελευθέρωση των κλειστών επαγγελµάτων» λειτουργούν εξ ορισµού περίπου
ως παραγωγοί αδικίας και ανισότητας. Ούτε όλοι οι µισθωτοί, ούτε όλοι
οι συνταξιούχοι, ούτε όλοι οι «κλειστοί» είναι ίδιοι, για να τους
αντιµετωπίζεις ισοπεδωτικά µε τον ίδιο τρόπο.
ΜΟΝΟ ΠΟΥ οι ενστάσεις σταµατούν κάπου εδώ. ∆ιότι είναι εξίσου αναµφισβήτητο ότι στην Ελλάδα υπάρχουν επαγγελµατικές κατηγορίες που τυγχάνουν ειδικού καθεστώτος προστασίας. Κι ότι αυτό το καθεστώς στη γενικευµένη µορφή του δεν είναι απλώς ασύµβατο µε µια σύγχρονη, ανοιχτή και παραγωγική κοινωνία.
Είναι και άδικο.
ΜΟΝΟ ΠΟΥ οι ενστάσεις σταµατούν κάπου εδώ. ∆ιότι είναι εξίσου αναµφισβήτητο ότι στην Ελλάδα υπάρχουν επαγγελµατικές κατηγορίες που τυγχάνουν ειδικού καθεστώτος προστασίας. Κι ότι αυτό το καθεστώς στη γενικευµένη µορφή του δεν είναι απλώς ασύµβατο µε µια σύγχρονη, ανοιχτή και παραγωγική κοινωνία.
Είναι και άδικο.