Με την προσωπική του σφραγίδα προχώρησε η Εγνατία Οδός, δίνοντας στην Κοζάνη και σε όλη τη Δυτική Μακεδονία την ευκαιρία να συνδεθεί καλύτερα με την υπόλοιπη Ελλάδα. Στήριξε τη ΔΕΗ, εξασφαλίζοντας θέσεις εργασίας και θωρακίζοντας την ενεργειακή καρδιά της πατρίδας μας. Ενίσχυσε τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα, δίνοντας στους νέους του τόπου μας περισσότερες ευκαιρίες, για να μην αναγκάζονται να αναζητούν την τύχη τους μακριά από τον τόπο που αγαπούν.
Ο Κώστας Σημίτης πίστευε σε μια Ελλάδα που μπορεί να σταθεί ψηλά στην Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα νοιαζόταν για τον μέσο πολίτη, τη μικρή επιχείρηση, τον αγρότη, τον φοιτητή, τον συνταξιούχο. Αυτή η προσήλωσή του στις ανάγκες του καθενός μας είναι που έκανε την πολιτική του να μιλάει στην καρδιά μας.
Η Νομαρχιακή Επιτροπή ΠΑΣΟΚ–Κινήματος Αλλαγής Κοζάνης εκφράζει τη βαθιά της θλίψη για την απώλεια ενός ανθρώπου που στήριξε τον νομό μας με πράξεις κι όχι μόνο με λόγια. Η κληρονομιά του θα μείνει ζωντανή μέσα από τα έργα που άλλαξαν τον τόπο μας προς το καλύτερο.
Καλό ταξίδι, Πρόεδρε. Σε ευχαριστούμε για όσα πρόσφερες σε αυτόν τον τόπο και σε όλους εμάς. Θα σε θυμόμαστε με σεβασμό και ευγνωμοσύνη.
1 σχόλιο:
Σχετικά με τον θάνατο Σημίτη, θα πω ότι η πολιτική κριτική είναι το ένα και οφείλει να γίνεται. Να γίνει όμως με επιχειρήματα, χωρίς βρισιές και ειρωνείες και πάντα στην ώρα της. Ο άνθρωπος δεν πάγωσε ακόμα κι έχει κατακλυστεί το ίντερνετ αθυροστομίες. Χλευάζουν τον νεκρό.
Θα θυμίσω τί έχουμε ακούσει όλοι μας σε μια Εξόδιο Ακολουθία:
"Ὄντως φοβερώτατον, τὸ τοῦ θανάτου μυστήριον, πῶς ψυχὴ ἐκ τοῦ σώματος, βιαίως χωρίζεται ἐκ τῆς ἁρμονίας, καὶ τῆς συμφυΐας ὁ φυσικώτατος δεσμός, θείῳ βουλήματι ἀποτέμνεται."
Αυτός ο βίαιος χωρισμός (επίπονος δηλαδή) συνιστά φοβερό μυστήριο. Δύο συμφυή στοιχεία, δηλαδή το σώμα και η ψυχή, αποχωρίζονται, ξεσκίζονται το ένα από το άλλο.
Εφόσον όμως πρόκειται για σύμφυτο, φυσικό δεσμό, τότε η αποχώριση της ψυχής από το σώμα είναι σαν να ξεριζώνονται τα κόκαλα από τη σάρκα, έτσι το καταλαβαίνω, ως κάτι τερατωδώς επώδυνο.
Στον θάνατο στεκόμαστε προσοχή. Δε χλευάζουμε. Το ποτήριον τούτο, μας περιμένει όλους.
Έχω γράψει κι εγώ για νεκρούς βέβαια, πριν καν ακόμη ταφούν, για τη βασίλισσα Ελισάβετ, για τον τέως κοκό, για τον Κίσσιγκερ κτλ.
Κάνω ελάχιστες εξαιρέσεις, αλλά δεν κρίνω δα και κάθε νεκρό. Δεν παίζεις μ'αυτό, θέλει προσοχή. Αν δεν ξέρεις να το κάνεις, άστο. Δεν παίζεις με τον θάνατο και δεν κρίνεις σαν να έφυγε ταξίδι διακοπών.
Αν δε σέβεστε τον άνθρωπο ή πολιτικό, τουλάχιστον σεβαστείτε το μυστήριο του θανάτου.
Γαίαν έχοι ελαφράν.
Α. Τσιφτσιάν
Δημοσίευση σχολίου